Benim gözümde annem hep varolmuştu; günün birinde, yakında, yok olacağını göreceğim hiç aklıma gelmemişti.
İçimde benden başka biri ağlıyordu.
Eskiden, bu yerlerden, gözüm bir şey görmeden geçiyordum. Şimdi, ömrümün sonuna dek yaşayışımın bir parçası olacaklarını biliyorum.
İnsan her yaşta öğrenir.
Kuşlar öttü, kendinden geçecek gibi oldu: Ah, kuşlar!
Onun yaşayışı, kendisine aykırı düşüyordu. İçi istek doluydu ama bütün gücünü bu istekleri bastırmaya harcamış, bu yadsımaya öfkeyle katlanmıştı. Çocukluğunda, bedeni, gönlü, kafası ilkelerle yasaklardan örülü bir koşumun içine sıkıştırılmıştı. Kollarını, kendi eliyle çekip iyice sıkması belletilmişti ona. Kanlı canlı, ateşli bir kadının varlığı sürüp gidiyordu içinde: Ama eciş bücüş, sakatlanmış, kendine yabancı kesilmiş bir varlıktı bu.
Erkekte alışkanlığın isteği öldürdüğü iyi bilinen bir şeydir.
-Katil kadın da olabilir.
+Tabii olabilir. Ama cinayet bir şiddet olayıdır. Onun için daha çok erkeklerden beklenilir.
Sayfa 19
İdeal hayat arkadaşı: Darinka
İnsanın başka bir insanın ve bilhassa da hayatta her şeyi paylaştığı kişinin sorularına yanıt vermesi doğal geliyordu ona, bu sorular her ne kadar anlaşılmaz ve yersiz görünse de kanıksamıştı bunu artık.
İnsan bunun için yeterli sabrı ve gücü bulmalıydı, en azından bir uzlaşmaya varmaya çalışmalıydı.
Bir vazifeydi bu - çünkü çoğumuzun bazen tek ihtiyaç duyduğu şey yalnızca bize yakın birinin sevecen bir sözüdür. İnsanlar birbiriyle konuşmalı çünkü sessiz kalmak tembellik ve korkaklıktır ve ilişkileri zehirler.
Sayfa 143 - İletişim Yayınları 1. Baskı 2020 İstanbulKitabı okuyor
Her şey bitti mi yaşam susuzluğu sönmüştür. Bu mudur mutluluk dedikleri? Bu anılar boyunca ilerlerken her şeye aynı sessiz giysiyi giydiririz, ölüm de renkleri soluk bir tuval gibi görünür. Kendi kendimize döneriz. Sıkıntımızı duyarız, böyle daha çok hoşlanırız kendimizden. Evet, mutluluk belki de budur, acımalı mutsuzluk duygumuzdur.
Sayfa 40 - Can Yayınları
Türk Edebiyatında İlk: Matem
MatemVarlık Ergen
varlikergen.com
Türk Edebiyatında İlk!
Hikâyelerimiz atalarımızın şu sözüyle başlar:
Zaman tanrısı buyurunca insanoğlu hep ölümlü yaratılmış.*
Ölüm, ruhumuzun en derin acılarında gizlenen bir sırdır.
Matem ise biten bir yolculuğun,
tedirgin edici bir mezarlığın ve sessiz bir vedanın adıdır.
Yitirdiğimiz o güzel insanlara, saygıyla…
“Sözün adımlarım için çıra, yolum için ışıktır.”**
* Bilge Kağan, Orhun Abideleri Kül Tigin Anıtı
** Mezmurlar
Sözlerimi etime basıyorum
Sevgilime İftira
Dudaklarından kalkarken boynun kurcalar beni
bir yanımı kara çıbanlara saldılar,ıslak
bir yanım hiç ayrılmamıştır,gümeçlerde saklıdır
ondan ki nefret içinde omzunu okşuyorum
ama bana şimdi gerçekten zor gelen şey
bir grevin çocuklara kazınmış izlerini hatırlamak
sözlerimi etime bastırıyorum
içimde çalılıkları yaran bir
SU YANGINI -l
"Ne yana dönsem siyah, sessiz, bitkin ve ırak
Kalbe dokunduğunda her akşamüstü ölüm
Kırıldı hüzne karşı taşıdığım son mızrak
Meçhul bir mimar yıktı içimin sarayını
...
...
Ey üzgün yalnızlığım, sineme bir baksana
Ne münzevi bir kaygı, ne de mahrem bir resim
Kaç zavallı dilenci elini açmış sana
Omuzlarımda mağrur bir devin ağırlığı
Aynaları arıyor yokluğunda adresim
Kim duyar bir fanusun içindeki çığlığı "
Sayfa 73Kitabı okuyor
