'Ne kadar tatlı bir çocuk? Kardeşiniz mi?' Dilimden dökülenler sadece bu olmuştu. Niyetim konusmak değildi, bunu hiç istemiyordum. Sadece geri dönemem gerekiyordu ama karşımdaki genç gülümseyerek başını hayır anlamında sallamıştı. 'Hayır, hayır bu abimin oğlu yani yeğenim kendisi. Bugün biraz işi olduğu için bana emanet etti.
En son ne zaman dısarıya çıktığımı pek hatırlamıyorum. Aslına bakarsanız o evde tutsak değildim her sekilde çıkıp gidebileceğim bir yerdi ama kaçmak istediğim yer onun yanı değildi. Bu çıktığım yollardan kaçmak istiyordum. Beni deli eden, korkutan bu yollardan, ara sokaklardan, güneşten, hayat dolu, neşe dolu yüzlerden kaçmak istiyordum.
Ben bu kulakların anlayabileceği bir ağız değilim, yıldızlarla konuşmayı tercih ederim; onların sessizliğinde, kendi gerçeğimi bulurum ve ruhumun derinliklerindeki sükûnete sığınırım, çünkü orada sonsuzluğun izleri vardır ve her biri bana hayatın sırrını fısıldar, böylece ruhumun derinliklerinde sonsuzluğa doğru yolculuğa çıkarım, kendi içsel dünyamda kaybolup giderim, zamanın ötesinde var olan bir huzur bulurum….
Oysa neydi mutluluk sen miydin yine kısa süren aydınlıklara kaldık. Günler peşi sıra karanlığa gömülürken, içimizde bir yerlerde yitirdiğimiz umudu arar olduk. Seninle başlayan o tatlı rüya, soğuk bir gerçekliğe dönüştü. Artık sokaklar boş, caddeler ıssız ve içimde bir boşluk var, doldurulmayı bekleyen. Kelimeler yetmez oldu, sessizlik konuşur gibi. İnsan yalnızlığında kaybolurken, anılar birer birer zihne üşüşür. O günlerin aydınlığına hasret, hatırladıkça acıtır. Seninle var olan huzur, şimdi uzak bir masal gibi gelir. Kendimizi bir arayışa kaptırmışken, bulduğumuz sadece kaybolmuşluğumuz olur. Sen miydin mutluluk? Yoksa biz mi onu kendimizden uzaklaştırdık?
Sen Anlayabilir misin Mısraların Dilinden
Sen, anlayabilir misin, mısraların dilinden? ,
Her gece, üzerime bir sıcak yorgan olur, bu dörtlüklerim,
Sana olan sevgimi haykırır, mahzun ve yetim şu kafiyelerim,
Hep aynı feryatları yansıtır benim, sensiz kalan, o rediflerim
Sonsuza kadar sürecek bende, inan, sevda yüklü sensiz ve sessiz şiirlerim...
KK
youtu.be/OZPBdkq9IZo?si=...
Köpekbalıkları insan olsaydı
.
“Köpekbalıkları insan olsaydı,” diye sordu ev sahibinin küçük kızı Bay K.’ye “Küçük balıklara karşı daha iyi olurlar mıydı?”
“Kesinlikle” dedi adam.
“Köpekbalıkları insan olsaydı, okyanusta küçük balıklar için hem bitkisel hem de hayvansal her türlü yiyecek bulunan devasa kutular yaparlardı. Kutuların her zaman tatlı su olmasına özen