Sen karmaşalarını çözmeye çalışırken, elinden tutup seni bekleyen, sana yanında olduğunu ve inandığını sessizce hissettiren biri, senin evindir
"beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...
beni güzel hatırla!
çünkü; sevdim seni ben, herşeyini...
sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda
holm
Yükmüşüm ya da yokmuşum gibi hissettiren hayatlardan sessizce çıktım.
Her zaman gemi batmaz,
bu sefer sular çekildi.
Ve biz her gece sessizce aynı masanın etrafında buluşur..
O viski kokar, ben şarap içerdim..
…
Bir şiir sevdim Allâh’ım!
Unuttum yanmayı, İbrahim’i hatırladım..
Hani “kurtulmak istiyor musun” diye sorulduğunda ona,
Sen’den başkasına arz-ı hâl etmemişti..
Anladım..
Kalbin sırrı, kalbin sâhibine aşikârdı..
Ve lüzum görmedikçe kelâma
Yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
İstenmediğim yeri sessizce terk ederim
Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim
"Hevesle çabaladigin seylerin
ziyan olusuna sahit olunca
bir daha adim atmak gelmiyor
insanin içinden. Bir bankta
sessizce oturup geleni geçeni
izlemek gibi bir his bu."
Üçüncü Şahsın Şiiri
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
"Ben yaşamak istiyorum."
Bir gün şunu düşünürsün: Ölmek istiyorum. Ve sonra sessizce, aslında ben bir kahve istiyorum diye düşünüyorsunuz. Biraz kestirmek istiyorum. Sandviç. Kitap. Ve ölmek istiyorum gün geçtikçe eve gitmek istiyorum, ormanda yürümek istiyorum, arkadaşımı görmek istiyorum, güneşte oturmak istiyorum, daha temiz bir mutfak istiyorum, daha iyi bir iş istiyorum, başka bir yerde yaşamak istiyorum. Ben yaşamak istiyorum.
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya Kemal Beyatlı
Anlatsam Anlar mısın Beni
Hani diyorsun ya hep, neyin var?
Anlatsam anlar mısın beni?
Neden durgunum, niye suskunum,
Bu hallerimi neye ya da kime borçluyum,
Neden yalnızlığı mesken tutmuş yüreğim…
Dile getirsem hisseder misin acılarımı?
Anlatsam anlar mısın beni?
Niye bu kadar yorulmuşum,
Bu dünyada neden kaybolmuşum,
Ümitsizliğe bu denli neden
Sessizce yaşayan kadınlar var .
Kendinden başka hiç kimseye zararı olmayan ,
Hüzünlerini gülümsemelerin arkasında saklayan ve artık masallara inanmayan kadınlar ..
Yorgunlukları gözlerinde taşıyan , konuşmaktan bıkmış , içine kapanmış , hayatı tecrubeleriyle sorgulayan , susan ve anlaşılmayan kadınlar ..