Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

şevval ❀

Reklam
“Nereye gidiyorsun çocuk,” dedim içimden, “büyümeye mi?”
“Mesela…” dedi, “başka bir kadına âşık olsun, ona kapılsın gitsin.” “Ne bu?” dedim, “Boğaz motoru mu, bir o kıyıya bir öbür kıyıya, kır dümeni dolaş dur. Geç bunları.”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Zaten bu hayatta, her zaman bir şeyler eksikti. Ya da bana öyle gelirdi.
Ben sözlerden değil, bakışlardan tırsardım. Bakışların arkalarını sezer, sezgilerim doğrulana kadar mecburen bekler, beklerken kafayı yerdim. Konuşunca mesele yoktu. Ayrıca bu devirde herkes en azından iki tane idi. Daha kalabalık olanları da görmüştüm.
Reklam
“Müzeyyen,” dedim fısıldayarak, “Müzeyyen ben ölüyorum.”
Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Yok olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi’ni bıraksalardı. Ne alakaysa?
Ne olmuştu da, “Seninle dünyanın her yerine gelirim,” diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı?
Her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişiliğim bir iskemle, oda yok muydu bu dünyada?
Reklam
Hikayeye göre adam, kadını çok seviyor, sevdikçe ruhu büyüyor, ruh eve sığmıyor…
Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim.
İnsan ne kadar şanslı olursa olsun, ölmek istiyorsa hiçbir şey onu yaşatamaz.
Sayfa 175Kitabı okudu
Umudumuzu yitirirsek nasıl yaşardık?
Sayfa 118Kitabı okudu
235 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.