… +9
Beni güzel hatırla
Bunları son satırlar
Farzet ki bir rüyaydım esip geçtiğimden beri
Yada bir yağmr sel oldum sokağında
Sonra toprakta gittiği suyu kaybolup gitti
Beklide bir rüyaydım
Senin için..
Uyandın ve ben bittim
Beni güzel hatırla
Çünkü sevdim seni ben her şeyi
sana sırdaş oldum dost oldum koynumda ağladın
gününe kaydetmedim hiçbir
Sevdiklerden Destek Al, Yalnız Değilsin
Acı, bir bıçak gibi keskindir. Ruhumuza saplandığında, tüm varlığımızı ele geçirir. Renkler solar, neşe kaybolur, etrafımızda bir matem havası hakim olur. Acının gölgesi her köşeye siner, her duyuya işler.
Gülümsemeler donuklaşır, gözlerdeki ışıltı söner. Kalbimiz bir ağırlık taşır, her nefes zorlaşır. Sevdiğimiz şeyler anlamsızlaşır, hayattan zevk almamız imkansız hale gelir. Acı, bir sis bulutu gibi etrafımızı sarar ve gerçekleri görmemizi engeller.
Zaman sanki durur, her saniye bir asır gibi gelir. Acıyla başa çıkmak için çabalarız, ama bu keskin duygudan kurtulmak kolay değildir. Yaralarımız derindir, iyileşmesi zaman alır.
Ancak unutmamalıyız ki, her fırtına bir gün diner, her güneş yeniden doğar. Acı da sonsuza kadar sürmez. Zamanla hafifler, azalır ve yerini kabullenmeye bırakır.
Bu süreçte kendimize karşı sabırlı olmalıyız. Yas tutmak, ağlamak ve duygularımızı ifade etmek için kendimize izin vermeliyiz. Sevdiklerimizden destek almalı ve yalnız olmadığımızı bilmeliyiz.
Zamanla acımızın gölgesi hafifleyecek ve yeniden renkleri görmeye başlayacağız. Belki de eskisi gibi olmayacağız, ama daha güçlü ve daha dirençli olacağız. Acı bizi değiştirmiş olacak, ama bize yeni bir bakış açısı da kazandırmış olacak.
Bize çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken ilgidir. Bu etken ilgi yoksa sevgi de yoktur.
Sevme Sanatı, Erich Fromm
“Bize çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek onun çiçek 'sevgisi 'ne inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz 'etken ilgi'dir.”
Gerçek Tedbir Budur
Hepimiz çocuklarımızdan şikâyet ederiz. Hatta böyle giderse herkes şikâyetçi görünüyor. Fakat hiçbirimiz kendi hatalarına bakmaz. “Zamane çocuğu” der geçer. “Zamane çocuğu” ne demekse öyle garip bir ucubedir ki, yapılan gayri meşru işleri bile meşrulaştırmaktadır. Hacı hoca bile çocuğunun işlediği haramlar karşısında “Ne yapalım zamane çocuğu”
İnsanları tanıdıkça her şey ütopik gelmeye başlıyor. Sevginin gerçekdışı olduğuna inanamak sevgiye dair bir kanıtın olmaması demek. Aşka en çok inananlar ne geceden ne de sokak köpeklerinden korkarlar. Birini sevmek iki kişilik ruh barındırır vücutta. Aşık olan her insan artık iki kişidir, üstelik bu terazinin dengesi yoktur. Birini kendimizden daha çok sevdiğimiz zaman bu terazi hep aleyhimize işler. Aşk zaten fedakarlık değil midir? Sana gelmenin heyecanı yeni yürümeye başlayan bir bebeğin ikinci adımda yere düşmesi gibi hep,buruk..