Bu koşu ‘Uğur’ getirmez!
Son zamanların en çok satanlar listesinin başında Uğur Koşar’ın kitapları geliyor. Kendini “modern çağın aydınlanmış bilgesi(!)” olarak tanımlayan Uğur Koşar, Yaratan’ın kendisine “kendini bulma, izleme, derin bakma rahmeti verdiği”ni iddia ediyor.
Sıklıkla bizim ‘az’, batı toplumlarının ise daha ‘çok’ okuduğundan söz
En kolay kaçış yolu "SEN DAHA İYİLERİNE LAYIKSIN" demekti sanırım.Korkakların kaçtığını sandığı ama her an yakalandığı en karanlık yol...Bu yüzden olsa gerek karşılaştığım insanlar yolunu kaybeder olmuş.Karanlık korkutmuş onları.Yüzlerinden okuyabiliyordum.Attıkları adımdan emin değiller,hissediyordum.Direndiler,maskeleri düşene kadar.Yüzleri kızardı.Ama kalpleri halen siyahın en derin tonunda olmalıydı ki kaplerinin rengi bile kararmıştı.Aslın da onlarda haklı.Güneşli günler yakın dedikçe,gecenin eşsiz karanlığını seçtiler.Kusurları vardı.Sevgi gibi,merhamet gibi.Ama güneş doğdu.Kusurları,adeta "Ben buradayım" der gibi konuşmak istediler benimle... Bir insan,bir hayatı değiştirirmiş bunu anladım.Benim hayatımı değiştiren insanlar oldu.Eksik olmasınlar.Peki ben bir hayatın değişme sebebi olabildim mi dersiniz ? İnanın bu sorunun cevabı asla saklandığı yerden çıkmayacak...
SALİH SARIKAYA
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi