Sevildiğine inanmak için bahaneler arayanlara;
Sevdiğin zaman korku kaybolur.
Hiç gözlemledin mi? Sevdiğin zaman korku yoktur.
Bir insanı seversen korku kaybolur. Ne kadar çok seversen korku da o kadar çok kaybolur. Tamamen seviyorsan korku kesinlikle yoktur. Korku sadece sevmediğinde ortaya çıkar.
Korku sevginin yokluğudur.
Aile denilen şey, her geçen gün bana, sevildiğine inanmak ve kendini huzurlu, rahat ve güvende hissetmek için herkesin bir süreliğine içindeki cinleri ve şeytanları saklayıp susturarak mutluluk taklidi yaptığı bir kalabalık olarak görünüyordu.
Sayfa 258
Bu yeter.
Biraz sevgi, biraz içtenlik, biraz da inanmak. Sevildiğine inanmak.
Sayfa 30Kitabı okudu
Çocuk en çok sevgi isterdi, en çok da sevildiğine inanmak.
Sayfa 12Kitabı okudu
Sevildiğine inanmak ne âcizce bir şeymiş meğer. “Bu kadar mı kötüyüm” diyorsun. Ne yapmış olabilirim, bu acıyı iç organlarıma kadar çekmek için? Öksüz mü tokatladım, engelliler asansörüne mi işedim, full akbilim varken, ihtiyacı olana mı basmadım? Ne yaptım da bu acıyı çektim? Sana inanacak, senin ben olduğuna kanacak, ikimizden biz yapacak onca yalan materyali nasıl buldum?
yüzün terk etmiştir binlerce yıllık hüznü...
Sevildiğine inanmak istemişsindir. Sevildim sandığın zamanların o küf kokulu ânılarını silmek istemişsindir sonra. Ağız dolusu bir gülüş kaplamıştır yüzünü, yüzün terk etmiştir binlerce yıllık hüznü. Bir dosta gitmişsin, bir çay söylemişsin, mutlu kelimeler karışmış tavşan kanı dumana, buna bile şaşırmışsın. Şaşkınlığa karışmış itiraflar, itiraflar samimiyetle boyanmış, içtenliğin hiçliği yenebileceğine o noktada inanmışsın.
“Ailenin sana olan sevgisinden şüphe duyma “yolu cok tehlikeli bir yol Anne baban tarafından zorunluluktan sevildiğine inanmak seni dik bir yamaçtan aşağıya itebilir.Çıkamazsın
Ben senin iyi birisi olduğuna ve oradaki tüm insanlar tarafından sevildiğine inanmak istiyorum, ama iyi olmak yetmiyor.
