Aile denen şey, her geçen gün bana, sevildiğine inanmak ve kendini huzurlu, rahat ve güvende hissetmek için herkesin bir süreliğine içindeki cinleri ve şeytanları saklayıp susturarak mutluluk taklidi yaptığı bir kalabalık olarak görünüyordu.
Sayfa 258 - AileKitabı okudu
Sevildiğine inanmak ne âcizce bir şeymiş meğer. “Bu kadar mı kötüyüm” diyorsun. Ne yapmış olabilirim, bu acıyı iç organlarıma kadar çekmek için? Öksüz mü tokatladım, engelliler asansörüne mi işedim, full akbilim varken, ihtiyacı olana mı basmadım? Ne yaptım da bu acıyı çektim? Sana inanacak, senin ben olduğuna kanacak, ikimizden biz yapacak onca yalan materyali nasıl buldum?
Aile denilen şey, her geçen gün bana, sevildiğine inanmak ve kendini huzurlu, rahat ve güvende hissetmek için herkesin bir süreliğine içindeki cinleri ve şeytanları saklayıp susturarak mutluluk taklidi yaptığı bir kalabalık olarak görünüyordu.
Sayfa 258
"..zayıf bir insan için inanmak, güvenmek hoş bir duygudur, kendini beğenmiş bir insanı sevildiğine inandırmak çok kolaydır."
Yaşamın en üstün mutluluğu, sevildiğine kesinlikle inanmaktır, kendi için sevildiğine, daha iyi bir anlatımla söyleyelim, kendine rağmen sevildiğine inanmak..
Sayfa 175 - İtalik Yayınları- Birinci basım: Nisan 2003Kitabı okudu
Her insanın zayıf bir tarafı vardır, demek ki bizim hocanınki de buymuş, öğrenciler tarafından sevildiğine inanmak. Oysa beni sevenlerimden koruyun, düşmanlarımla nasıl olsa baş ederim dememiş miydi bir düşünür?
Ben senin iyi birisi olduğuna ve oradaki tüm insanlar tarafından sevildiğine inanmak istiyorum, ama iyi olmak yetmiyor.
