134 syf.
8/10 puan verdi
ÇÖZDÜM HER ŞEY ÇOK BASİT DENİZE DOĞRU ÜÇ BEŞ DAKİKA YETER..
Yalnızlığın yarattığı bir insan: Sait Faik ABASIYANIK
Yani yalnızlığı bazen şöyle düşünürüz;
-Yalnızlık kötü bir şey.
Hayır aksine o kadar da kötü bir şey değildir, bazen yalnızlık iyi bir şeydir. Eğer Sait Faik bu yalnızlığı hissetmeseydi bu öyküleri de üretemezdi. Aslında hepimiz yalnızız ama sorun bu yalnızlığın biz de ne uyandırdığı. Sait
Bu haftasonuna yakışmaz bu kitap diye düşünüyordum ama bu haftasonu okudum yine de. Hava çok güzelken dışarı çıkarak bir şeyler yapmak zorunda hissettiğim için elime alamam diye düşünmüştüm çünkü ilkbahara borcum varmış gibi hissediyorum. Baharı yaşamak, yaşadığımızı kendimize kanıtlamakla bağdaşır gibi. Bu tarz vesveselerimle kendime sinir
Kitaptan çıkardığım dersler:
*Evlenmeden önce birbirinize karşı açık olun! Konuşulması gereken şeyleri mutlaka konuşun!
*Güzellik ve yakışıklılığa kapılmayın.Aldatıcı olabilir.
*En güzel evlilik akıllı görücü usulüyle olandır.
*Kendinizi olduğunuzdan farklı göstermeyin!
*Maddiyat peşinde olmayın!
*Kendisi ile ruhunuz ve bedeninizin sükuna ereceği
Hangi kitabı okusam kendimi karakterlerin yerine koyarım. Zeze o kadar küçük yaşta öyle zor şeyler yaşamış ki bu biraz benim çocukluğum biraz bu yazıyı okuyan kişinin yani senin çocukluğun hayatın aslında toz pembe olmadığını anlatan bir kitap.Ne kadar zor şeyler yaşamış olsakta bi şekilde hayata tutunmamız gerektiğini bize gösteren küçük Zeze'nin bu hikayesi okuyan herkesi çok etkilediğine eminim hem yokluk hem sevgisizlik..... Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey sevgizliktir bir çocuk sevgisiz büyürse hata yapma oranıda yüksek olur tabiki bu benim görüşüm. Sevgi almadan büyüyen bir çocuk ilerde her gördüğü şeyi sevgi zannetme ya da sevgi verememe gibi büyük şeyler yaşayabilir. Bu kitabın bana kattığı en büyük ders ise ilerde bir çocuğum olursa ona verebileceğim en değerli şey sevgi... yoksulluk imkansizlik bunlar aşılmayacak şeyler değil aslında bir çocuğa sevgi aşılayamazsak eğer bizi bu aydınlık olmayan bir gelecek hazırlar. Sevgisiz büyüyen bir çocuk sevgisiz bir ebeveyin olacak sevgisiz bir dünya bizi karanlık bir gelecek haline getirecek bu kitaptan sonra nerde sevgisiz bir çocuk göresem başını okşamak istiyorum bir çocuk sizden sadece sevgi bekler... Sevmek ve sevilmek bu kadar güzelken kimseyi mahrum bırakmamalıyız. Kitabı okumak isteyen kardeşlerim beni en çok etkileyen kitaplardan biriydi geleceğimize sevgi dolu çocuklar yetiştirmemiz için herkesin bu kitabı okumasını tavsiye ederim. Yorumuma değer verip okuduğun için çok teşekkür ederim.
Spoiler içerir
1969 yılında Norveç’te doğan Erlend Loe, çalışma hayatına bir psikiyatri kliniğinde başlamış ve ardından gazete muhabirliği yapmıştır. 1993 yılında Tatt av kvinnen isimli eseriyle okuyucularla buluşan yazar, ilk eserlerini çocuk edebiyatı içerisinde kaleme almış olduğundan dolayı yetişkin edebiyatı dahilinde yazmış olduğu eserlerinde bolca abartı,
Sahi aşk neydi, sevgi neydi? Böyle güzel seven adamların yanında bizim sevgilerimizin basit kalması oldukça tabii değil miydi?
Ümit Yaşar'ım... Sevdasını sadakatle taçlandıran Oğuzcan'lım. Hem delicesine çok severken, hem biraz sitemli ve sevdiğine kırılmışken, belki bir ayrılık eşiğindeyken yahut yine kesinleşmiş bir ayrılık ertesinde. Ne tür bir vaktin içindeyken okursan oku, satırlarında kendini selamlayabileceğin bir eser.
Sevda böyle güzelken, özlem böylesine güzelken, ayrılmak şöyle dursun varlığını bilip bununla yetinerek sevmeyi ölümsüz kılmışken bu güce kim nasıl direnebilir ki?
Hem şiir hem nesir sevdalıları edinin, okuyun. Ne çok şey öğrenirsiniz "gerçekten sevmek" üzerine. göreceksiniz her biriniz yineleyecek; Kim istemez bir Oğuzcan tarafından sevilmeyi... diye.
Bu kitaba biraz fazla anlam yüklediğim için çook uzun vakitler geçti bitmesine kadar. Sevdim okudum, üzüldüm okudum, kırıldım okudum, fark edilmedim unutuldum belki ertelendim açtım yine okudum. Hep mi omuz olur bir kitap, her duyguma ait mektuplar nasıl buldum "SAHİBİNİ ARAYAN MEKTUPLAR" kısmında.
Baştaki şiirlerde ne çok sevgi doldumsa, mektuplarda özledim sevdiğim bireyi. Ağladım mektuplarda, geri döndüm mektuplarda, özledim dedim mektuplarda, sev beni demektense seviyorum bu yeter dedik Oğuzcanla. Ne çok his vardı içinde. Ne anlık değişimlere şahit oldu sayfaların altını çizen kalemim. Ama nasıl en çok sevdiklerimizle sınanmışsak, her sayfada en çok sevmekle yüzleştik!
AH SEVDİĞİM ŞİMDİ TAM GAZA GELİP ZAMANI SÖYLEMENİN:
"Bu şehirde sevmeyen ya da seni tanımayan yaşadım demesin. Ölüler susmasını bilmeli."
