"Kimi sevdin?"
"Kimseyi, ama herkesi!"
"Anlamadım."
"Anlayamazsın da. Bir kadını sevmek kolaydır, ama bütün kadınlar, bütün çocukları, bütün insanları sevmek, sevebilmek...”
"Mümkün mü bu?"
"Pek çok yürek için mümkün olmayabilir henüz, ama öyle yürekler vardır ki, insanlığı topyekûn severler, sevebilirler, sevmeden edemezler!”
"Nasıl?"
"Nasıl değil mi? Haklısın. Benim sevmemde, daha doğrusu bu türlü seven yüreklerde tek kadını olduğu gibi, kucağına oturtup okşamak yoktur. Öyle bir düzen için çaba sarf ederler ki, insanlar kadın kadın, erkek erkek, çocuk çocuk mutlu olsunlar, dünya nimetleri önlerine bir kardeş sofrası gibi açılıp saçılsın. Bilmem anlatabiliyor muyum?”