Tezer Özlü'nün her cümlesi nasıl bu kadar içime işleyebiliyor anlayamıyorum(bunu farkettirmeden yapması da aynı bir beceri) özellikle yaşamın ucunda eseri muazzam bir tat ikinci kez okuyorum harikasın "gamlı prenses"
Bazı zamanlar yaşama amacımı kaybediyorum işte o zamanlar hayata tutunmak için bir neden arıyorum... Her daim hayatta kalmak için bir nedenim olsun isterdim.
Oblomov adlı kitabi okuyorum okurken aldığım notlara baktım da galiba bir kitapta ben yazabilirim notlarla ☺️ her cümlesini tane tane okuyup not aldığım için baya yavaş ilerliyorum tabiki ⏳🤭
Dünyayı verelim çocuklara
Hiç değilse bir günlüğüne
Allı pullu bir balon
Gibi verelim oynasınlar
Oynasınlar türküler söyliyerek
Yıldızların arasında
Dünyayı çocuklara verelim
Kocaman bir elma gibi verelim
Sıcacık bir ekmek somunu gibi
Hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
Dünyayı çocuklara verelim
Bir günlük de olsa öğrensin
Dünya arkadaşlığı
Çocuklar dünyayı alacak elimizden
Ölümsüz ağaçlar dikecekler...
Nazım Hikmet RAN
İnsan kendine zaman ayırmalı, günümüz dünyasının bütün dayatmalarindan uzakta yoksa bu dünya ya dayanamaz... Ohh çok iyi geldi her şeyden uzakta iki saat üzerine birde belgesel format attım hayata devam ☺️🤭
Başlangıç ve bitişler aynıdır yada benzer fakat hikayenin başındaki kişi ile sonundaki kişi aynı değildir. Sonu ne kadar başından belli olsada insanı olgunlaştıran sonu başından belli olan o yolculuktur...
Bazen öylece durup günlerin geçmesini beklersiniz. Olaylara müdahale edebilecek gücünüz olmadığından değil, sonucu değiştirebilecek ilâhi gücünüz olmadığından...
Sahi bir adamı yahut bir kadını sevmek eskiden beri bu kadar elzem miydi?
İnsanlar ölüyorken, dünyada bunca acı,pislik,kan,zulüm varken şairlerin dediği gibi bizi sevmek mi kurtaracaktı ?
S.S
Birine çok kızınca asıl zararı kendimize mi vermiş oluyoruz yoksa karşıdakine mi ? Eğer kendimize ise cevap, karşıdakine kızdığımizin tepkisini nasıl vermeliyiz ?
Kitaplar, acılarımızı yaşamamızı erteliyordu tâ ki son sayfanın son satırına kadar.Sonra acılarımız yine üzerimize gelmeye başlıyordu tâ ki yeni bir kitaba başlayana kadar...
Sevde SOYASLAN