Şeyda Taşkıran
@seydataskiran
Kocaeli
İstanbul, 17 Nisan
8 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
sahi ibrahim, senin adın neden ibrahim?
Bilmem bizi ne civara yazmışlarla, Rabbinden taşınacak suyu kırılacak odunu göstermesini istemek ve beklemekle geçen günlerimin birinde elime düştü İbrahim’in Kaybettiğini Bulmasıdır. Başta hiç anlamamışım ama bu kitap benim elimde "bir yaranın açılacak olması ihtimali değil, bir yara kabuğunun deşilecek olması ihtimaline benziyor”muş. Hayır bir ihtimal değilmiş, kabuk tutmuş yarayı deşen o şeymiş işte. Dile gelmez, ifade edilmez bir şeymiş. Şükürmüş biraz, endişe de varmış ama, hayranlıkmış biraz, korku da varmış ama, kedermiş biraz, umut da varmış ama. Tarifini bile kendi kendine yapanmış.
İstemek ve beklemekle geçen günlerimde kendimi sürüklerken, kitabın sayfalarında ben de kendimi kaybettim galiba. Beni ilk kendime getiren, büyülüymüş gibi gelen, okuyunca artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak gibi hissettiren o cümle kafamda yankılandı:
“Oysa belki de seni gitmek istediğin yere götürecek olan, başka birini gidemediği yere götürmendir.”
Sonra o yankı büyüdü büyüdü içimde bir yerleri ezdi gibi oldu sanki. Neden böyle oldu hiç bilmiyorum ama insanız ya olur işte böyle bazenleri.
Kim bilir belki de doğrudur, benden başka birini gidemediği yere götürmem isteniyordur belki. Ama nereye gidersem gideyim, kimi götürürsem götüreyim biliyorum artık “İnsanın yolu hep, ya bir kuyuya ya bir kuleye çıkar. Bazısı kulesini görür kuyu zanneder, bazısı kuyusunu görür kule zanneder.” Şimdi kuyuda mı, kulede miyim ben? Bilmiyorum. Sadece, düşmeyeceğim kuleden, tam düşecekken tutunduğum tuğlayı kendime Rabb bellemeyeceğim, çıkacağım kuyudan.
Güray Süngü
