Zaaf
Hiçbir zaman kendimi yaşlı başlı biri olarak görmedim. Bu yaşımda da kendimi öyle yaşını başını almış biri gibi görmüyorum. Kendimi hep acemi hissettim. Yalnızca yazı yazmanın değil, hayatın da acemisi hissettim.
...
Hayattan ürküyorum. Yazmaktan ürküyorum. Hata yapmaktan ürküyorum. Bütün bunlar kendini acemi hissetmek değilse, nedir?
En çok masumlar kendini kirli hissediyor. Kirliler kendini hiç kirlenmiş hissetmiyor. Kirlenmek, temiz olana mahsustur çünkü.
Reader Follow Recommendations
Güray Süngü
"Tuttum, büktüm geçmişimi, başından ve sonundan. Büktüm ve birleştirdim onu, başı ve sonuyla. Geçmiş denen çembere baktım sonra, böyle olunca. Geçmiş geçmek bilmiyor dedim içimden.
Çemberi tutup taktım boynuma. Yürüdüm. Değil, geçmişimden geleceğime değil, belki geleceğimden geçmişime. Tövbe dedim, her köşe başında gördüğüm düşkün kendime.
Tövbe...
Edeydim ya bunu kendim ölmeden."
Güray Süngü
"Kader çok güzel ve alımlıydı. Bize çokça nazlanırdı. O nazlanınca annem beni kanadı altına alırdı. Kork derdi bana, çok kork, çünkü insanlar kalpsizdirler. Senin kalbin olduğunu anlarlarsa daha da kalpsizdirler."
"Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne de ak örtüde elmaların
ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?"
yitirdim ansızın seni
oysa ansızın değil
çünkü önce yitirdim avucumda elinin sıcaklığını senin
sonra elinin yumuşak ağırlığını yitirdim avucumda
sonra elini
ve ayrılık parmaklarımızın birbirine ilk değişinde başlamıştı çoktan
ama yine de ansızın yitirdim seni.
ayrılık masanın üstünde dirseğini dayadığın yerdeydi
aklından geçenlerdeydi ayrılık
benden gizlediklerinde gizlemediklerinde
ayrılık rahatlığındaydı senin
senin güvenindeydi bana
büyük korkundaydı ayrılık.
Ektiğini Biçme Yasası
Sonuçlar daha çocuklarınıza öğrenmeleri gereken dersi veremeden, bunları engelleyerek müdahale ederiz. Çoğu zaman, çocuklar onları kimsenin kurtarmadığı daha sonraki bir zamana kadar bu dersi öğrenmezler. Çocukların sonradansa şimdi acı çekmelerine izin verin. Acı çekmek kaçınılmazdır. Çocuğunuzun birtakım ayrıcalıklarını kaybettiği için acı çekmesine izin verin, kariyeri mahvolduğu ya da evliliği bozulduğu vakit değil.
Tartışılabilir :)
Unutmayın ki, ebeveynlik geçici bir iştir, bir kimlik değildir. Hayatlarını yaşayan ebeveynlere sahip çocuklar, hem evrenin merkezi olmadıklarını, hem de kendi hayallerinin peşinden gitmek için özgür olduklarını öğrenirler.
Sınırlar belirlediğinizde, çocuk kendisini daha az değil, daha çok güvende hisseder ve sevildiğini anlar. Belirli parametreler dahilinde kendi yolunu seçme özgürlüğüne değer verdiğinizi ve bu özgürlüğü onunla birlikte koruyacağınızı ve geliştireceğinizi bilir.
Sınırları Öğretirken Karşılaşılan Sorunlar
Ebeveynliğin bir parçası da çocuğunuzun sınırlarınıza karşı hissettiği nefrete tahammül etmek ve sabretmektir. Sizin ve çocuğunuzun burada farklı rolleri vardır: Çocuğun işi, gerçekliği öğrenebilmesi için sizin kararlılığınızı sınamaktır. Sizin işinizse, öfke, surat asma, sinir krizleri gibi daha pek çok şeyin dahil olduğu bu sınava dayanmaktır.
Çemberin dışı
Müslümanlar önce dünya siyasetinin ne ifade ettiğini öğrenip, sonra Müslümanca tavrın ne olacağını hesaplamak mevkiinde değildirler. Önce Müslümanca tavırlarını edinirler yani bu tavrı takınmak için gerekli merkeze sahip olurlar ve dünya siyaseti içindeki yerlerine bakarlar.
...
Müslümanlar kendi kurtuluşlarını, insanlığın kurtuluşunun ayrılmaz parçası saymakla Müslümanca bir tavır gösterebilirler. Önce böyle olmuştur, bundan böyle olacaksa yine böyle olacaktır.
Hayatı Keşfetmek
Hangi tarafımız sahtedir? Zihnen yüksek bir tahta oturttuğumuz değerlerimiz mi, yoksa bunlarla hiçbir zaman aynı seviyede anlamayacak olan günlük hayatımız mı? Günlük hayatımız önemini, düşünce hayatımızın yanında pek kayda değer kılamıyorsa; sahte bir hayat sürüyoruz demektir. Düşüncelerimiz, önemli saydığımız günlük hayatımızın yanında avutucu kalıyorsa; sahte bir kafa yapısını benimsemişiz demek mümkün.
Hayatın keşfi, günlük olarak yaşadığımız hayatta yüce olanı bulma çabasında, yüce saydığımız düşüncelerimizin gündelikleştirilmesine çalışılmasında başla gerektir.