Şahinder Eker
@shndreker
Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaplardaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.
-Cemil Meriç-
Kahvem , kitabım, kedi, papatya ve gökyüzü...
Programcı
Üniversite
Istanbul
8 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsan insana nasıl hükmeder, Winston?"
Winston, biraz düşünüp,
"Acı çektirerek," dedi.
Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üşüyor...
Ruhumdan başka hiçbir şeyim yok...
Sayfa 30
Okur Takip Önerileri
Kalbimde sıkıntılı bir huzur var ve dinginliğim tamamen kaderime razı olmamdan kaynaklanıyor.
Karanlık bastırana kadar sokaklarda dolaşır ,onlara benzeyen bir hayat duygusunu peşim sıra sürüklerim. Gün boyunca,hiçbir anlamı olmayan bir keşmekeşin pençesindedir sokaklar;gece olduğunda ise,yine anlamsız bir ıssızlığın.Gündüz bir hiçim; gece, kendim olurum.
Sayfa 31
Sevgi dedikleri o heyecanlı, insanın yüreğini titreten duygu benim ruhumda solmuştu; içimde sık sık, her şey sınırsız bir öfke parmalasi oluyordu; yüreğimde ağır bir hoşnutsuzluk duygusu ile bu renksiz , ölü ortamda bir yalnızlık bilinci tütüyordu.
Sayfa 240
İnsan yaşadıkça zorlaşıyor. Anları yakalamak. Gelip geçen kısacık anları. Geçmiş ya da geleceğin dışında bir şeyde yaşayabilmek. Sahiden burada olmak.
Herkes kendinin ücrasına çekiliyor
Ne hazin.
Ölüm yaşayana gelir değil mi?
Benim en iyi dostum gece ışıklarıdır. Ben buradan bakarım bir sır gibi kapanan geceye. Susmayı ne kadar seviyorsam o kadar severim ışıklara bakmayı. Tüm lambalarımı söndürür bir sitem gibi otururum . Belki küçücük bir mum , arada bir. Geceye yenilmemek için mi, geceyi çoğaltmak için mi , kim bilir... Yalnızlığın simsiyah gözleriyle bakarım. Dünyada ne kadar ayrılık varsa son sözlerini büyütür büyütürüm. Ey karşılıksız içtenlik, her aşkın üzerinde oturduğu kaide sensin, bilirim. Heykellere taş çıkartırım desem yeridir. Gün ışığının önemli kıldığı ne varsa silinir gider. Yüksek sesle söylenenleri ve söylediklerimi de anımsamakta güçlük çekerim. Bunun üstüne çok düşündüm . Susarak ya da koşarak yaşadıklarımız, payını bizden geceleri alıyor sanırsam.
.
.
Kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme!
Gönül yorgunluğu ne , biliyor musun? Ölümün, yaşarken hüküm sürmesi insanda.
Herhangi bir yalnızlıktan değil, insanın içinde çöl rüzgarı gibi uğuldayan yalnızlıktan söz ediyorum. Yalnızca sevdiklerimi değil, kendimi de yitirmiştim.Onlarla birlikteyken olduğum insan artık yoktu.
Artık hiçbir şey hissetmiyordum. Hiçbir şey hissetmemeye başladığında acıya dair adeta özlem duymaya başladım; acı çektiğinizde, en azından yaşadığınızı anlıyordunuz. Mücadele etmeyi zorla hayatım ve gürültünün içine dalmayı denedim. Yeni müzikhollerden birkaçına tek başıma gittim, her seferinde en öne yakın bir yerde, gürültülü ve kahkahaların ortasında oturdum,güle oynaya şarkılar şarkılara eşlik ettim, Salonu dolduran Neşe'yi biraz olsun hissetmeye çalıştım. Ama olmuyordu
Herkes kendi görüş mesafesini dünyanın sınırları zanneder.
Sayfa 38
Yalnızca algılayabildiğimiz kadarını biliriz. Deneyimlediğimiz her şeye,nihayetinde algılayabilecek lerimizden ibarettir." Neye baktığın değil ne gördüğün önemlidir."
Nora hayatların da kitaplar gibi olduğunu anladı. Küçük şeylerin önemini asla göz ardı etme.
Sayfa 193Kitabı okudu
Ben senin hayal gücünde varım , hayal gücünde doğanın bir parçası, demek ki doğada da varım...
Sayfa 21Kitabı okudu
"İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır. Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma. "
Sayfa 143
Belki çelenklerle dostlarım gelecek ama tabutun üstüne neden çiçek konulur ki? Bir iki teselli cümlesi edecekler.Kelimeler,kelimeler,kelimeler!Kelimeler ne işe yarar.Tek bildiğim yeniden yalnız kalacağım. İnsanların içinde olup da yalnız kalmaktan daha kötü bir şey yok dünyada.
"İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur. Hatta bana zaman zaman bunun tam tersi olmali gibi gelir. Çok zeki birini ele al, hemen hiçbir zaman iyi biri olmadığını görürsün."
"Dal bir gün kırılır ama insanı yere düşürmeyecek olan yine kendi kanatlarıdır. Onlara iyi bak..."
Ben üzgündüm onlara yorgunum dedim.
Günlerin nasıl hem uzun hem bu kadar kısa olabildiğini anlamamıştım. Yaşaması uzundu elbette, fakat o kadar genişlemişlerdi ki sonunda iç içe geçiyorlardı. Adlarını yitiriyorlardı. Benim için içi boşalmadan anlamını koruyan yalnız dün ve yarın sözcükleriydi.
Sayfa 75 - canKitabı okudu
Sanki eline geçen ilk fırsatta yanında çalıştığı,evinde kaldığı bu adama zarar vermek istiyordu. İnsanlar kendilerine yapılan iyiliklere böyle mi teşekkür ediyordu?
Her şeyin bir sonunun olması anlamlı kılar yaşamı. Ölmek için degil, anlam bulmak için doğar insan...
"Sevgi dönüştürücüdür. Mutlak iyiliktir. Sevmeyi ve sevilmeyi bilmeyen bunu bilmez."
Bir gün çıkıp geldiğin o sihirli kapıya doğru yaşamın boyunca geri gidiyorsun ve sonunda da yine oradan çıkıp gideceksin."
