Demir Alev +2
“Bana bunun ne kadar parlak bir fikir olduğunu söylemeyecek misin?”
Tairn homurdandı. “Geçen yıl seni zekan için seçmiştim, şimdi yeni bir şeymiş gibi tebrik edilmek mi istiyorsun? Ne tuhaf!.”
“Seni etkilemek imkansız.”
“Ben bir ejderhayım, Siyah Gürzkuyruk’ um. Soyundan geldiğim…”
“Evet, evet.” Bana tüm soyunu saymadan önce sözünü kestim
Sayfa 643Kitabı okudu
‘fighting for a lost cause’
Sıkı sıkı tutmuştun her şeyi. Her şey bir “ya kaybedersem” kaygısına dönüşmüştü. Kendini bile kendi avucuna buruşturup sıkıştırmıştın. Zamanı bile. Neden kaybolmaması imkansız olanı tutmaya çalıştın? Yoruldun, biraz gevşettin ve her şey kaydı gitti ellerinden. Artık tutmuyor heves kasların hiçbir şeyi. Hareketsizlikten kireçlenmiş umut eklemlerin. Kusursuz’u da tutmaya çalıştın ellerinde, dikenleri vardı, tahrip etti avuçlarında his sinirlerini. Heves, umut, his. Tutmaz artık avuçların, tutamaz. “Ya kaybedersem” diye adımlar atılan yolda, yolun kendisi kayıp şimdi. Şeritler belirsiz, varış tabelaları hatalı. Belirsiz bir yolda, yoldan çıkmışlığın anlamı ne olabilir?
(-Kayıp tüm amaçlar uğruna verilen savaşların bitimi.)
“Ve işte burada, kar kadar temiz.
Göremezdim bunu, başım aşağıda olduğundan.
Ve meraklı gözler, zamanla daha da alçalıyorlar.
Ruhum zehirleniyor, akıl ipin ucunda bekleyişte.
Yenildim, kayıp bir amaç uğruna savaşırken
Tükendim, yanlış bir amaç uğruna ölüyorum
Bunlar görünen son saatler
Onlara daha fazlasını gösterdikçe,
Daha fazlasını alıp gitmeyi seçerler.
Bazı şeyler hazır olsan da değişmez
Ve bu senin savaşın olduğu sürece,
hiçbir kaçış olmayacak.”
youtu.be/GLb1jyKzHX0?si=...
Bir bayram sabahına uyanıyorum, sıradan bir sabaha uyanır gibi. Oysa bayram sabahlarına her zaman farklı uyanılırdı. Neşe, coşku, sevinç, heyecan, mutluluk… Dünyada güzel olan ne kadar duygu varsa içinde barındırırdı bayram sabahları. Aklıma gelen bir düşünceyle portmantoya koşuyorum. Kapağı açıyorum büyük bir beklentiyle. Stilettolar, sneakerlar,
Akşam oluyordu. Gene upuzun, bomboş bir gece başlıyacak... Kederden umuda, umuttan umutsuzluğa, sonra da bir çeşit anlatılması imkânsız sevince atlayarak, hayallerle dünyayı çepeçevre dolaşmak... Hatırlandığı zaman: "Ben bunu şimdi nereden hatırladım? Bunun ne değeri vardı ki aklımda kalmış?" diye düşündüren küçücük, değersiz olayları, görüntüleri, renkleri, parıltılarla aydınlanan insan yüzlerini, yeniden yaşayıp yeniden seyrederken nihayet uyumak..
Sayfa 369 - Sander YayınlarıKitabı okudu
