İncecik bir kitaptı hızlıca bitti, ama beni çok etkiledi... Kitap cezaevinde annesiyle kalan 4-5 yaşlarında ki Barışın tahliye edilmiş olan bir mahkuma inciye yazdığı mektuplardan oluşuyor. Bittikten sonra keşke bitmeseydi dediğim bir kitap oldu. Sadece yazdığı yerine ulaşamayan mektuplar mıydı beni etkileyen? Sanmıyorum. Barışın küçük dünyasıydı belki, belki de cezaevinin avlusunda bulduğu küçük kuşa sevgisiydi? Gökyüzünde gördüğü uçurtmaydı? Yılbaşında yediği pastayı sevmesiydi? Onun için yapılan pastanın yarısını kuşuna ayırmasıydı? Barışın 'Güneşin batışı çok güzel olurmuş, öyle mi? Ben hiç görmedim batışını. Doğuşunu da görmedim' yazması. Gökyüzüne hasret kalması. Kitabın her köşesiydi beni etkileyen, hüzünlendiren, tebessüm ettiren. Barışın küçük yaşında bazı şeyleri sorgulaması, düşünmesi çok ayrıydı bazen güldürdü, bazen düşündürdü..
•
"Nişanlın neden kafeste?" diye sordum. Halkını sevdiği içinmiş.
"Sen niye buradasın?" diye sordum Nevin'e.
O da halkını sevdiği için buradaymış. Ben büyüyünce halkımı hiç sevmeyeceğim. Halkını sevenler hep kafese giriyor.
•
Sen Filiz'i tanımazsın. Sizin koğuşa yeni geldi. Kitap okuduğu için getirmişler. Hani kitap okumak güzeldi? Ben buradan çıkınca kitap okursam beni yine getirirler mi? Ben de o zaman kitap okumam.
