Ne kadar zor olursa olsun görev insana kolaylık sağlıyor. Mutlu olmayı, insanca yaşamayı, kendinize özgü isteklerinizin olup olmadığını araştırmaya başladığınız an zorluklar başlıyor; ya da soru sormaya kalkıştığınızda. Bir kez kendi kendinize de olsa soru sormaya kalkışmaya görün, hapı yuttuğunuz gündür. Oysa size verilen, özellikle sizin kendinizin gerekli bulduğunuz değil de, başkalarınca size uygun görülen görevleri yerine getirirken soru sormaktan, tabii böylece de sorularınıza cevap aramaktan kurtuluyorsunuz. Birisi sizin yerinize birtakım sorular sormuş ve onları cevaplamış demektir bu. Cevap da size uygun görülen, sizin için düşünülen iştir, görevdir. Cevabın ya da görevin doğru olup olmadığı sizi ırgalamaz. Veren düşünsün!
Sayfa 39 - YPYKitabı okudu
Sonuç olarak, sevilesi biri olup olmadığınızı kesin olarak bilebilir misiniz?
Ne soru ama.
Bilemiyorsunuz. Bilemezsiniz. Herhalde yani.
Hayat, cevapları asla öylece dağıtmaz.
Fakat belki de bu, doğru soru bile değildir. Belki de sevgi, gösterdiğiniz yargılama değil, aldığınız bir şanstır. Belki tekrar tekrar yapmayı seçtiğiniz şeydir. Kendiniz için. Herkes için.
Çünkü sevgi, şöhret gibi değildir. Diğer insanların size sunduğu bir şey değildir. Dışarıdan gelen bir şey değildir.
Sevgi, sizin yaptığınız bir şeydir. Sevgi, sizin meydana getirdiğiniz bir şeydir.
Ve en sonunda, diğer insanları sevmenin, aslında kendinizi sevmenin hakiki bir yolu olduğunu mutlaka anlarsınız.
Sayfa 327Kitabı okudu
Çocuklara Tevhîd Talimi:)
Allâh kendisine rahmet etsin, Şeyh'ul İslam Muhammed bin Abd'il Vehhâb dedi ki:
Kovulmuş şeytandan Allâh'a sığınırım.
Rahmân ve Rahîm olan Allâh'ın adıyla. Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allâh'a mahsustur. Salat u selam, rasullerin efendisinin, al u ashabının hepsinin üzerine olsun.
Bundan sonra:
Bu faydalı risale, insanın
Dinlemek istiyorsanız size bir şey anlatacağım.
İstiyorum.
Tuhaf biri olduğumu düşünebilirsiniz.
Düşünebilirim.
Belki zaten öyle düşünüyorsunuz.
Hayır öyle düşünmüyorum.
Liseyi bitirdiğimde on altı yaşındaydım, Wal-Mart'ta işe girdim. Başka yapacak şey bulamadım. Paraya ihtiyacımız vardı. Az bir para olduğu halde. Her neyse işe başlamadan önceki gece bir rüya gördüm. Daha doğrusu rüya gibi bir şey. Yarı uyanıktım galiba. Bu rüyada ya da her neyse onda oraya gidersem onun beni orada bulacağını gördüm. Wal-Mart'ta. Onun kim olduğunu, adını ve tipini filan bilmiyordum. Ama onu gördüğümde tanıyacağımı biliyordum. Takvimde günleri işaretliyordum. Hapiste yapılır ya. Hapse girdiğimden değil ama herhalde öyle yapılır. Doksan dokuzuncu gün kapıdan içeri girip spor malzemeleri nerde diye sordu ve oydu. Yerini söyleyince bana baktı ve yoluna gitti. Sonra doğrudan yanıma döndü ve plaketimden ismimi okuyup adımı söyledikten sonra yüzüme bakarak işin kaçta bitiyor? dedi. İşte o kadar. Kafamda hiç soru işareti yoktu. O zaman da yoktu. Şimdi de yok ve hiçbir zaman da olmadı.
Güzel bir hikayeymiş, dedi Bell. Umarım sonu da güzel olur.
Rumeysa Hoca'nın yazdığı bu yazıyı itinayla okumanızı tavsiye ederim...
"Birkaç sene önce gittiğim bir kütüphanede, masada bulunan bir kitabı incelemeye başladım. Kitapta İslam dinini küçümseyici ve Müslüman olmadan da, iyi bir akıbete varılacağı konusunda birtakım edebi cümleler yazıyordu.
O an kalbim çarpmaya başlamıştı. Çünkü Rasulullah ve İslam yolunda çektiği çileler aklıma gelmişti. Yazıda peygamberlerin
Ya bu avukatlar size ne etti :)
Avukatlarda BİLE meslek etiği vardır. Örneğin bir müşteri 300 dolarlık hizmet için yanlışlıkla 400 dolarlık çek yazarsa hemen şu etik soru gündeme gelecektir: Çeki alan avukat ortağına durumu haber vermeli midir, vermemeli midir?
