ancient dreams
@slovakyalisalyangoz22
22 Haziran
662 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Minjun emek sarf ederek yaşamanın değerli olduğu görüşüne sahipti. Yeterince uyuyamadığından her daim yorgun hissetse de, dilediğince uyuduğunda mutlu olacağı günleri düşünerek kendini teselli ederdi.
Kitaplar bizi başkalarının önüne ya da üstüne koymaz; başkalarının yanında durmamızda yardımcı olur.
"Kitap okumanın dünyaya bakışımızı genişlettiği söylenir ki bu da dünyayı daha iyi anlayabilmemizi sağlar, anlayışa sahip oldukça da güçleniriz. Güçlendiğimiz yönünü başarıyla bağdaştıran insanlar olsa da durum yalnızca güçlenmekle sınırlı değil; anlayış beraberinde acıyı da getirir. Kitaplar, kısıtlı deneyimlerimizle hiç görmediğimiz bir dünyanın barındırdığı acılarla çevrelenmiştir.."
Okur Takip Önerileri
Bir kereliğine de olsa böyle yaşamak istemiştim çünkü.
Kimisi için bu bile yeterli değil miydi? Dün sahip olduğu hayattan bütünüyle farklı bir yarın.
"Sizce hayatın bir anlamı var mı?"
"Efendim?"
"Bence yok."
"..."
"Bu yüzden herkes kendi anlamını bulmalı. Ayrıca bir kişinin hayatı, bulduğu anlama göre değişir."
"Evet."
"Ama bulamıyorum."
"Neyi?"
"Anlamı.."
“Beni paramparça edecek bir kitap öner.”
Youngju başkalarının duygularını böylesine benimsedikten sonra kitabı kenara koyduğunda, yeryüzünde yaşayan herkesi anlayabileceğini düşünürdü.
Romanların kendi benliğinden sıyrılıp bir başkasının ruhuna yaklaşmasına olanak sağlayışını seviyordu. Karakter hüzün içindeyse Youngju da hüznü kalbinde hissediyor, acı çekiyorsa acının derinliğini sezebiliyor, kederliyse onun da içini keder kaplıyordu.
Kayıtsız görünse de derinlerinde içtenlik barındıran gözlerdi. Bu yönü Minjun'un hoşuna gitmişti.
Kitap Youngju'ya kucak açmış, o da yetmeyince sıcacık sarılmış, Youngju'nun nasıl bir insan olduğunu gözetmeksizin onu olduğu haliyle kabul etmişti. Youngju yüreğinin güçlendiğini hissetti.
Gece gündüz demeden sayfalarca okuduğu çocukluk dönemlerindeki gibi, okumak istediği kitapları yanına yığıp kimi zaman kıkır kıkır gülerek kimi zamansa kendini kaptırmış bir ifadeyle romanların dünyasına dalıyordu. Annesinin, "Gel de yemek ye” diyen sesinin bir kulağından girip öbür kulağından çıkışını, açlığını unutarak gözleri ağrıyana kadar okumanın verdiği o neşeyi anımsadı.