Sevilmek mi? -öyleyse bırakma yüreğini
Şimdiki yolundan ayrılmaya.
Olduğun her şeyken şimdi,
Olmadığın şey olma.
Böylece kibarlığın, lütfun,
Aşkın güzelliğin, sonsuz bir
Övgü konusu olacak yeryüzünde,
ve aşk-basit bir görev.
BARIŞ
Çocuğun gördüğü düştür barış.
Ananın gördüğü düştür barış.
Ağaçlar altında söylenen sevda sözleridir barış.
Akşam alacasında, gözlerinde ferah bir gülümseyişle döner ya baba
elinde yemiş dolu bir sepet;
Bir damla suydum ben. O kadar yandım ki... Umrumda olan pek bir şey kalmadı ve umrumda olmayanlar çoğaldı. Neticede bırakarak tüm ağırlığımı buhar olup havaya karıştım. Gereksiz ağırlıklarım kalmadı artık daha hafif yaşamım.
Yine en şefkatlisinden boşvermişlik kahvesi yaptım kendime ve bir mum yaktım kendimi dışardan da görebilmek için. Saatlerce ama aralıklı olarak o muma baktım. Kendimi içerden görmeye o denli alışmıştım ki kendi yanışıma "ah"larken başkalarını aydınlattığıma mutlu olmaya fırsat bulamamıştım. Ve mum ışık vermez ya dibine; kendine... O yüzden nerede yanan başka bir insan var, onları yolumda ışık olarak taşırım. En karanlık yolları ben hep böyle aşarım.
Başkaları için bir yıldız olarak yaşarım, budur benim parlayışım. Türümdeki temas ettiğim her bireyin kendini bulması ve kendilerini gerçekleştirmesi adına var olan bir yıldızım; kişisel menkıbe ya da adanmışlık da diyebiliriz adına. Adanmak... Belki de Tanrı tarafından, Tanrı'nın kendine adadığı bir armağanım.
G҉ E҉ C҉ E҉