Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.26
Hatice
Hatice
@soheavy
Lisans
Bursa
Bursa, 25 January 2000
144 reader point
Joined on November 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kitabın akışına uyum sağlamakta oldukça güçlük çektim. Fakat kitabın konusu daha ilk sayfalardan itibaren beni etkilediği için devam ettim. Başlarda kitap hakkında hiçbir çıkarım yapamayacağımı düşünürken kitabın son sayfalarında aklımda onlarca soru birikti.
Yazarımızın tek romanı, bunun dışında denemeleri ve düşüncelerini kaleme aldığı diğer yazıları var. Bu roman da aslında tam bir olay örgüsüne sahip değil, durum-kesit tarzı yazılmış. Yani bir çok yerde karakterlerimizin düşüncelerini okuma fırsatı buluyoruz. Kitabımız iki farklı hayattan bahsediyor, her iki hayatında hem sade bir dille anlatılması hem de kitabın cümleleri ardına gizlenmiş diğer anlamların zaman zaman beni ürkütmesi ve rahatımı bozması kitabı oldukça beğenmemi sağladı.
İlk medeniyetlerden günümüze kadar olan medeniyet destanını ortaya koyan bu eser, bu konu için giriş düzeyinde bir eserdir. Medeniyetlerin en temel özelliklerine değinerek oluşturulmuş bu kitap, derinlemesine bilgi sahibi olabilmek için yeterli değildir. Belki de bu yüzden beni yeterince mutlu etmedi. Evet, medeniyetlerin düşünce şekillerine, sanatlarına, dinlerine değinmesine rağmen bana Lise Tarih Ders Kitabı'nı anımsattı. Belki de bu giriş kitabını okumak için geç kaldım. Okumaya yeni başladığım zamanlar okumuş olsaydım, güzel temiz ve basit bir temel atmama yardımcı olurdu fakat şu an için beni yeterince mutlu etmedi.
Konusunun güzel fakat dilinin çok hafif olduğunu düşündüğüm, uzun zamandır okuduğum ağır sayılabilecek kitaplardan sonra bana ilaç gibi gelen, bir yandan zihnimi dinlendirilen bir yandan da ufak ufak zihinsel sorgulamalar yaptıran bir eser.
Kişisel menkıbe kavramından yola çıkarak insana hayat amacını, olması gereken yolu sorgulatıyor. Fakat anlatım yüzeysel olduğu için bu sorgulama çok ufak düzeyde kalıyor ve kitap sizi rahatsız ederken tatmin edemiyor.
Reader Follow Recommendations
İlk sayfalarında "Cahit Zarifoğlu anlaşılmamak için mi yazıyor?" serzenişlerinde bulunduğum fakat ilerledikçe kendini bana açan ve yer yer ruhumu bana anlatan bir kitap oldu.
Kitabımız o çok bilindik ve kısa cümleyle başlıyor: Ne çok acı var. Cahit Zarifoğlu her ne kadar kitabın adına "Yaşamak" dediyse de kitapta ağırlıklı olarak acı ve hüzün var, bu yüzden giriş cümlesi bile kitabı özetler nitelikte. Cahit Zarifoğlu'nun oldukça içten ve samimi bir dille yazdığını düşündüğüm bu kitapta aslında birçok yerde kendimi buldum. Kendimi ve insanlığı... Yaşanan olaylar farklı olsa bile insanların duygularının ortak olduğunun ve kendi duygularım kadar çevremdekilerin duygularının da önemli olduğunun bir kez daha farkına vardım. Bunların dışında Necip Fazıl, Sezai Karakoç ve İsmet Özel gibi diğer şairlerimizden anekdotlar olması kitabı bir adım öne çıkarıyor.
Her cümlesi samimiyet kokan bir gurbet öyküsü.
Kitabı elime ilk aldığımda bu kadar güzel bir hikayeyle karşılaşacağımı düşünmemiştim. Beni oldukça şaşırtan bu kitap, göç ve göçmenlik konularını ele alıyor. Yazarımızın bu konular hakkında oldukça bilgi topladığını, bilgi sahibi olduğunu kitabi okuyunca görüyoruz. Bu nedenle kitap samimi bir öykü olmasının yanı sıra sizi bu konuda bilgi sahibide yapıyor.
Çoğumuzun öncelikle okumadığı öncelikle dinlediği şiirler...
Şiirlerin güzelliğini bir kenara bırakarak şairimizin şiir okuyuşundan bahsetmek istiyorum. Bilinen o yaygın kanıyı, şairler kendi şiirlerini okuyamaz, tek başına yıkan şair.
40 yıl boyunca yazdığı şiirleri okuduğumuz bir kitap Erbain. Bu konseptte olan kitaplarda genel olarak şairin dilinin gelişim sürecinin ön plana çıktığını görüyordum. Fakat bu kitapta ilk şiirlerde de dilin, son şiirler kadar olmasa da oldukça iyi olduğunu söyleyebilirim. Bu kitapta daha çok dikkat çeken şey İsmet Özel'in düşünce dünyasında ki değişimler. İşaret parmağında zincir olan İsmet Özeli de o zinciri söküp atmış İsmet Özeli de bu kitapta görüyoruz.
Oldukça çok yönlü bir kitap bu yüzden bölüm bölüm incelemesi kolayken toplu bir inceleme yapmak zorlaşıyor. Kitap, geçmişte gözüken İslam'ın aslında geleceğimiz olduğu fikri üzerine kurulmuş.
Batı Medeniyeti dünyaya hakim görünüyor ama bu hakimiyeti "manevî ve maddi sefalet hakimiyeti" ötesine geçemiyor. Bu sefaleti bitirecek hayat kaynağı ise İslam'dır.
İslamda toplum, tasavvuf, düşünce, bilim, sanat, medeniyet gibi farklı konulara değinen kitabımız bugün İslam'a neler borçlu olduğumuzdan bahsederek bitiyor.
"Ben Beş Şehir'i neden beş kez okuyorum?" Bu serzenişi Beş Şehir'i okumuş olan ve dili ağır olduğu için tekrar okumuş olan ve tekrar okumuş olan herkes yapmıştır. Bende yaptım. Fakat kitabın dili mi ağır yoksa, henüz kitabın yazılmasının üzerinden bir asır bile geçmemişken, dilimizin bir asırda uğradığı tahribat mi daha ağır?
Yazarımızın genel düşünce dünyasına baktığımız zaman onun "zaman ve oluş" kavramları üzerinde durduğunu görüyoruz. Bu kitap özelinde de bu kavramlar değişmiyor. Her seferinde estetik bir haz duymak; Beş Şehir'i Ahmet Hamdi ile gezmek, dolaşmak için elime aldığım bu kitapta Ahmet Hamdi ile değil elime aldığım sözlük ile Beş Şehir'i geziyorum. Estetik bir haz ise yerini kitabı anlamak için çırpınan bir zihnin çabasına bırakıyor.
"Bana öyle geliyor ki, hayat denen mülakata bu kitabı yazmak için geldim."
Cemil Meriç tam bir otobiyografi yazmamış olsa da biyografi yazabilmek için oldukça kaynak bırakmış. Çünkü o her zaman kendini anlatma çabası içinde olan bir adam. Çocukluk ve gençlik yılları Hatay'da geçiyor. Sonra okul dönemi, evlilik, geçim sıkıntısı ve en verimli cağda gözlerini kaybetme...
Bunalım ve boşluk, Hint felsefesinde derinleşme ve felç ama o hep fikir işçisi.
Gençken hızlı bir sosyalist, marksist; yalnız büyüyen bir çocuk. Sonra Zola. Sonra cami ve dua. Ukala bir adamın kitaplara sığınması, tercümeler sonra Hint. Doğu' yu keşfetme. Öğrenme ve öğretme. Öğrendikçe ukalalığı azaltma. Gerçek bir entelektüel macerası. Kitabın İlk bölümde dilin öneminden, geçmişinden ve geleceğinden bahsediyor. Kitabın bundan sonraki bölümlerinin her biri kendi içimde bir alem.
Kitabımızda edebiyat ve felsefe iç içe geçmiş durumda. Yer yer kitabın dili ağır gelse de aslında bir felsefe kitabına göre oldukça akıcı, sade ve sürükleyici.
8 peygamber ve 8 cennet anahtarı... Hazreti Adem ve Havvanın cenneti yitirmesiyle başlayan bu hayat yolculuğunu peygamberler üzerinden anlatıyor. Peygamberlerin hayatları üzerinden imtihanlar, sıkıntılar, yitirilen cennetler ve sonrasında her seferinde cennetin bir parçasının nasıl bulunduğu estetik bir dille yazılarak okuyucuya sunuluyor. Ve cennetin kendisi olan Hazreti Muhammed ile Yitik Cennet tekrar bulunuyor. İdeal ütopya olmaktan çıkıp Medine'nin kimliği oluyor.
Romanın alt başlığı bir kadının tarihidir.
Netoçka yoksul bir aileden gelmesine karşın büyük bir sanatçı olmayı başarmıştır. Netoçka'nın annesi oldukça acılı bir yaşam sürerken babası oldukça bencildir. Netoçka ise yaşamaya hevesli küçük bir kızdır.
Netoçka Nezvanova ismi Rusça'da 'adı yok' gibi bir anlama geliyor yani Netoçka romana Dostoyevski'ye göre adı olmayan küçük kız olarak başlıyor. Netoçka'nın yaşamını şekillendiren olaylar umulmadık şekilde gelişiyor ve kendini farklı bir dünyada buluyor. Netoçka'nın hem ezik hem gururlu hem çekingen hem baskın karakterini hissedip yaşadığı ikilemleri, çektiği acıları Dostoyevski'nin yetenekleri yardımı ile benimsiyoruz.
Netoçka Nezvanova Dostoyevski'nin ilk roman denemesi olması nedeniyle oldukça önemli bir eserdir. Dostoyevski'nin tutuklanıp Sibirya'ya gönderilmesi ile bu roman yarım kaldı geri döndüğünde de bu romana geri dönmedi.
Farklı konulardan oluşan günlük yazıların 'Sütun' başlığı altında toplanmasıyla oluşan bir kitap.
Kitap, farklı konulardan ve başlıklardan oluşuyor bu yüzden kitabı konu konu incelemek çok kolayken bütüne baktığımızda incelemek zorlaşıyor. Her ne kadar farklı konular olsa da, yazar Sezai Karakoç olunca tüm konuların içinde Diriliş düşüncesini görmek mümkün oluyor.
Kitabın dili, okuduğum diğer Karakoç kitaplarına göre daha hafifti. Kitabın ilk yarısına kadar her şey güzel giderken kitap ilerledikçe yazarın bazı konularda tekrara düştüğünü görüyoruz. Bu da akıcılığı bozuyor.
Kitap; Beyaz Geceler, Başkasının karısı, Noel Ağacı ve Nikâh, Haysiyetli Hırsız ve Yufka Yürekli olmak üzere 5 öyküden oluşmaktadır.
Benim en çok dikkatimi çeken hikayeler; Beyaz Geceler, Başkasının karısı ve Yufka Yüreklidir.
Beyaz Geceler Dostoyevski'nin özgür bir insan olarak, sırf yaratma sevinciyle yazdığı ilk ve son öykü olmuştur. Bu öykü "Ev Sahibi"nin eksikliklerini düzeltme girişiminde bulunduğu ve Ev Sahibine benzer bir öyküdür. Hayal aleminde yaşayan kahramanımız bilinçli olarak bu dünyada yaşamayı seçmiştir. Nastenka ile yaptığı buluşmalar sonucunda gerçek hayata geçiş yapar. Gerçek hayatta Nastenka'ya tutunmak ister ama tutunmak istediği kişi tarafından yıkılır.
Başkasının karısı kıskançlık üzerine kurulmuş ve oldukça eğlenceli bir öyküdür.
Yufka yürek ise minnet duygusu ağır basan Vasya'nın mutluluğu kabullenememesi, mutlu olmayı becerememesi ve devamında gelişen olaylar üzerine kurulu bir hikayedir.
"Kendimin bir diriliş eri olduğuma inanıyorum." cümlesiyle başlayan ve bize bir diriliş eri olabileceğimizi düşündüren, umutlandıran büyük bir estetik zevkle yazılmış kitap. Bir kitaptan çok bir manifesto gibi.
Yazarın birkaç eserini okuyup onun Diriliş düşüncesini kısmen anlamış biri olarak bu kitapta daha basit bilgilerin daha etkili ifadelerle yazıldığını düşünüyorum.
Eserin insanın içinde kıvılcımlar yaktığı su götürmez bir gerçek. Ancak bu eser Sezai Karakoç'un düşüncelerinin alt yapısını anlamak için yeterli bir eser değil. Tekrar tekrar okunduğunda ise zihinde yeni pencereler açan ve sizi ilim öğrenme yolunda diri tutan bir eser.
Ev Sahibesi; Ev sahibesi, Bay Proharçin, dokuz mektupluk roman, Polzunkov hikâyelerinden oluşan bir kitaptır.
Dostoyevski'nin kardeşi Mihail’e, “Kalemimi hareket ettiren ilham gücü doğrudan doğruya ruhumdan geliyor. Şimdi çok daha özgün, canlı, ışıklı düşünceler kâğıda geçmek için sabırsızlanıyor... Bir başka öykü yazıyorum, çok iyi gidiyor, bir zamanların “İnsancıklar”ı gibi, taptaze, kolayca akıp giden, başarılı bir iş.” diyerek sözünü ettiği öyküdür.
Dostoyevski, bu hikayede romantik ögeleri gereğinden fazla kullanır bu yüzden o dönemde doğalcılık ekolünü sürdürenler tarafından eleştirilir.
Ev Sahibesi öyküsü, kitabın yarısını oluşturuyor. Ordinov ve Katerina'nın öyküsünde romantik ifadelerinin yanı sıra Katerina'nın özgürlük isteğini okuyoruz.
Kitap günümüz insanının bunalımını, bu bunalımın sebeplerini ve birçok alanda günümüzdeki tabloyu ortaya koyuyor. Sonuç kısmında ise Diriliş İnsanını anlatıyor.
Kitap günümüzden uzun zaman önce yazılmasına rağmen günümüzü yansıtıyor ve aslında Sezai Karakoç iyi bir fikir adamı olduğunu gözler önüne seriyor.
Kitapla ilgili beni şaşırtan şey Sezai Karakoç'un kelime seçimleriydi. Kitap hem estetik zevk veriyor hem de o zevk anlamın önüne geçmiyor. Bunu başarmak oldukça güç. Yazarın bu güçlüğü yenmesini hem şair hem de fikir adamı olmasına borçlu olduğunu düşünüyorum.
“Onlar (eleştirmenler) sonunda Öteki’nin gerçekten ne olduğunu görecekler! Birinci sınıf bir fikri, ilk benim keşfettiğim ve benim bildirdiğim, toplumsal önemi bakımından gerçekten muhteşem bir tipi niçin bırakacakmışım ki?”
Öteki ile Ben'in öyküsü, tıpkı Kafkanın "Dönüşüm"ü gibi bir dönüşme, bir sanrı öyküsüdür.
Bay Golyadkin davet edilmemiş olmasına rağmen gittiği üst sınıf davetten kovulunca, yağmurlu bir gecede St. Petersburg sokaklarında dolaşır. Sokakta bir yabancıya rastlar ama bu yabancı onunla tıpa tıp aynı olan ötekidir. Öteki, bay Golyadkinin varlığını ve varoluşunu çalar. Bunun üzerine olaylar gelişir. Temel ikilemini çözemeyen Bay Golyadkin çareyi “öteki ”sini yaratmakta bulur. Yani bir parçasını paylaşılmış psikoza feda eder. Bay Golyadkin kendisi olma yolunda, kendisi olamadığı noktada, başkası olmaya çalışır. Aslında olmak istemediği şey olmak Bay Golyadkin' in ruhuna teselli vermez ve deli damgası vurulur.
Sezai Karakoç' un öncülük ettiği diriliş ve aksiyon hareketlerinin temelini anlamak için giriş niteliğinde bir kitap.
Kitapla ilgili beni şaşırtan şey, yazılmasının üzerinden uzunca bir zaman geçmesine rağmen fikirlerinin ve yazdıklarının günümüze ışık tutabilmesiydi. Bu durum da bu kitabı daha çok önemsemem konusunda bana yardımcı oluyor.
Karakoç, bazı coğrafyaların durumlarından bahsetmiş, dirilişin hangi alanlarda ve nasıl sağlanması gerektiğini anlatmış. Son olarak dinlerin mensuplarına çağrılarda bulunmuş. Bu yüzden kitap birçok alanda kısa kısada olsa bize ufuk acıcı ve temel bilgileri veriyor.
“Bütün bu korkunç gerçeği, bizlere göstermiş olduğunuz bu gerçeği siz mi düşündünüz? Olamaz, sizin gibi yirmi yaşında birinin bütün bunları anlamış olmasına imkân yok... Gerçeği keşfetmiş ve bir sanatçı olarak ilan etmişsiniz, size bir yetenek verilmiş, yeteneğinizin değerini bilin ve emin olun, siz büyük bir yazar olacaksınız!”
Belinski haklı çıktı.
İnsancıklar, birebir çevirisiyle “Zavallı Yoksul İnsanlar”, romanı hem yirmi üç yaşındaki Dostoyevski’nin hem de Rus Edebiyatı’nın dönüm noktalarından biridir. Hayatın bütün kurallarının ezip geçtiği alt sınıf Rus hayatını gözler önüne serer.
Kitap, St. Petersburg'da yaşayan memur Makar Devuşkin ile yirmisine yeni basmış genç kız Varvara Dobroselova arasında geçen mektuplaşmalardır. Bu mektuplarda onların kasvetli hayatlarına, geçmişlerine, düşüncelerine, birbirlerine nasıl ışık olduklarına şahit oluyoruz.
Kitabın tümünde yoksulluk ve aşağılanma vardır. Çağdaşı olan romanlarda görmeye alışık olduğumuz entelektüel ve zengin karakterler yerine; yoksul, karmaşık karakterler vardır. Bu da Dostoyevski'nin büyük romanlarındaki karakterlerinin prototipidir diyebiliriz.
