Gezinirim sensizlikle deliliğin sınırlarında.
Sen yoktun.
Sayfa 66
Sen yoktun,
Yokluğunla kalkardı ada vapurları,
Gölgelerimiz gezinirdi ağaçlıklı yollarda, Kayalıklarda seslerimiz çınlardı,
Deniz seni sorardı bana.
Sayfa 66
Sen yoktun.
Bir çocuk ağlardı istasyonlarda,
Geceyarıları uykumu bölerdi hıçkırıkları,
Trenler geçerdi gözbebeklerimden,
Kirlenirdi bembeyaz umutlarım.
Sayfa 66
Sen yoktun
Terk edilmiş bir İstanbul vardı
Yaslanmış gökyüzünün umarsızlığına,
Eylül rüzgarlarıyla sararan
Bayram kartpostallarına benzeyen
Sayfa 66
Duyup da isyanımı karamsarlığa kapılma. Biliyorsun her bulut kendi yağmurunu taşır,
Işır gözlerin içi,
Karanlıklar düşen damlalarla aydınlanır.
Sevinç bir tohum gibi yeşerir avuçlarda,
Anlatır dillerinin anlatamadığını, Yiter gider ayrılık, Yiter geçen günlerin
Aydınlanır yüzler,
Avuçlardan taşan sıcaklık.
Soluk rüzgarlarına takılıp.
Kapı dışarı edilir hasret
Ve mutluluk geniş bir merhabayla
Kurulur yürekteki tahtına.
Sayfa 65
Aşk bitti.
Ama baharın haberi yok bundan.
Çılgın bir güneş çıkmış tepelere,
Evlerin balkonlarını suluyor.
Çiçekler sımsıkı tutunmuş rüzgârın saçlarına. Kelebeklerin kanatlarında günün şiiri.
Yaşam maviliklerde bir uçurtma.
Vermiş ipini çocukların ellerine.
Sayfa 64
Aşk bitti.
Beklemek önemini yitirdi artık.
Düşünmenin buruk güzelliği tükendi.
Yorgun düştü zihnim bilinmezi çözmekten.
Duygular kanıksaştı.
Kör öfkeler söndü.
Dağ sevgiler parçalandı.
Sayfa 64
Ve Aşk bitti.
Engel olamadı kirpiklerim.
Gözlerimdeki o garip pırıltının yitmesine, Yüreğimdeki derin kıpırtı dindi.
Yüzümde konaklayan aptal dalgınlık,
Biraz kırgın toparladı bavullarını.
Seninle birlikte yudumladığımız günler,
Yerleşti belleğimin tozlu depolarına.
Sayfa 64
Ben hep seni bekledim,
Unutulmuş dağ yollarında,
Kıyısında ufuksuz maviliklerin,
Özleme açılan tüm istasyonlarda
Ben hep seni bekledim.
Ne zaman yeşerecek
Gözlerimde baharın?
Sayfa 61
Ben hep seni özledim,
Yalnızlığa boğulmuş anlarımda
Ayazında yitik dostlukların,
Gülsüz dudakların kuraklığında
Ben hep seni özledim.
Sayfa 61
Ben hep seni fısıldadım,
Kan kokan bodrumlara,
Kulaklarına sağır gecenin,
Kentin çıkmaz sokaklarına
Ben hep seni fısıldadım.
Sayfa 61
Ben hep seni aradım
Koşturduğum tozlu sokaklarda
Renkli sayfalarında alfabemin
Ağaçların yaramaz kollarında
Ben hep seni aradım.
Sayfa 61
Seni zorlu yıllardan sonra karşılaşan
Kavga arkadaşlarının neşesiyle,
Batarak kirpiklerime kadar gümüşten denizlere Vur emriyle aranan bir kaçakmışsın gibi
Taşırım can evimin en saklı yerinde..
Sayfa 55
"Seni tam bulduğum anda yitirmenin korkusu
Tam yitirdiğim anda bulmanın sevinci."
Sayfa 55
Seninle her karşılaştığımda
Sabah kırağısıyla yıkanan çiçeklerin
Cemresi vurur gözlerime.
Sayfa 55