Sokaklara yenildi adımlarım,
su birikintilerinde anılar,
çiçekler ölmüş çoktan,
geçen yaza ağlıyor ağaçlar.
Sayfa 71Kitabı okudu
Duyup da isyanımı karamsarlığa kapanma.
Biliyorsun her bulut kendi yağmurunu taşır,
Karanlıklar düşen damlalarla aydınlanır.
Sevinç bir tohum gibi yeşerir avuçlarda,
Işır gözlerin içi,
Aydınlanır yüzler,
Avuçlardan taşan sıcaklık.
Sayfa 65Kitabı okudu
günlük kokuyor pencereler,
son sığınak düşlerimiz.
Sayfa 29Kitabı okudu
sadece bu yüzyılın değil,
zamanın mezarıdır insan...
Sayfa 16Kitabı okudu
gözlerimizle tıkadık kulaklarımızı
kilitledik ellerimizi ceplerimize,
hayallerimizi bağladık dilimizle
ve sokaklar ağlarken halimize
sarhoş bir suratla izliyoruz,
kafatasımızın kireçli toprağında
zafer naralarıyla ilerleyen karamsarlığı.
Sayfa 15Kitabı okudu
Yaşamı Sevmek Diye Bir Şey
Ve ne olur bağışlayın çaresizliğimizi
Çocuk ellerinde cıvıl cıvıl çiçekler yerine
Kendi kanımızı sunduğumuz için yeryüzüne.
Sayfa 47Kitabı okudu
Sevgiler yeni ölümlere gebe,
Hepimizin dilimde aynı yalan,
Yüzlerimizi görmek bile yoruyor bizi,
Kum saati boşalmak üzere.
Çöktü dizüstü dünya
Sayfa 21Kitabı okudu
Neden dizginsiz bu serseri bulutlar,
Karlı dağlara elektrik verelim mi,
Bu yıl da suni olsun mu bahar?
Parklara plastik çocuklar dikelim mi…
Sayfa 21Kitabı okudu
Bizans’tan kalma bir yılan
Asfaltın üzerinde intihar etti.
Kimseler görmedi, kimseler duymadı;
Sadece surlar ağladı.
Sayfa 17Kitabı okudu
Sadece bu yüzyılın değil,
Zamanın mezarıdır insan…
Sayfa 16Kitabı okudu