Şu yaşım ve geldiğim çağ, gördüklerim ve yaşamımın beni taşıdığı şu balkon, şu masa, benim taşıdığım şu ailem, ensem, göbeğim, elimde tuttuğum şu bardak, baktığım şu sokak artık belli ki ben ne görürsem göreyim ne anlarsam anlayayım ne olursam olayım buraya bakarak bunların içinde olacağım. Bana bu manzaraya bakarak bir şey söyleme, görüp göreceğimin bu olması kaderi çizilmiş, yazılmış, kazılmış. Başımı çevirmekten fayda yok, görmezden gelmek boşuna, ait değil gibi duruş beyhude, işte balkon, işte manzara, işte hayat. Varsam ve sahi isem işte de ben.
Sayfa 189Kitabı okudu
kendini bulmak dünyanın yer yerinde zaman alırken
hayat geri istiyor
özgürlük dediğin öksüzlüğe kalıyorsun
debisi yüksek nehirler akıp durdu içinde
şimdiki çaresizliğin haksız bir dinginlik
içindeki saf şiir, kendinden hayat yapan toy tedirginlik
yıllara kaptırdıklarını olgunluk sanıyorsun
görünür oluyor dünya yuvarlaklaştıkça
bütün maceraları kuşatan politika
o zaman da biliyordun, şimdi de biliyorsun
yıllarca başkalarının anlamasını beklediğin gerçeklerin
yasını tutuyorsun
Sayfa 23 - MetisKitabı okudu
1960-1975 YILLARI ARASI
1960'ta ilk ihtilal. Türkçülerde yine ümit ve hareketlenme var. İhtilalin içinde yer alan Alparslan Türkeş ve arkadaşlarının tasfiyesine rağmen ümitler kırılmamış. Türk milliyetçileri siyasete giriyor. Atsız ve Türkçüler, Türkeş'in arkasında. 1970'ler, soğuk savaşın en şiddetli rüzgârlarının estiği yıllar.
çünkü nerede olursam olayım -bir gemi güvertesinde, paris'te bir sokak kafesinde ya da bankok'ta- hep aynı sırça fanusun içinde kendi ekşimiş havamda bunalıyor olacaktım.
Ey şanlı avcı! Attın… Fakat yazık ki, yazıklar ki vurmadın!
Türkiye 1960 yılına şiddetli siyasi tartışmalar ve sokak gösterileriyle girmiştir. Bazı gazeteler sansürleniyor ve beyaz sayfalarla çıkıyordu. Ana muhalefet partisi lideri İsmet İnönü'nün 02 Nisan'da Kayseri'ye, 27 Nisan'da Uşak'a girişi engellenmeye çalışılmış, Uşak'ta taşlı saldırıya uğrayan İnönü başından yaralanmıştı.
Zamanı yıllarla tartanlar
Yanılırlar
Hiçbir şey tartılmaz başka bir şeyle
Hatta çoğu zaman kendiyle bile
Yaşanır, içini tohuma bırakır
Geçer gider
Geçmez sandıkların bile
Bizim mahallenin finalini yapmak bana kaldı Kebiz Aba. Epeydir iş çıkmıyordu Kebiz Aba. Böyle olacağını bilsem gelir miydim? Ama oldu bir kere. Bana verilen adrese bir de geleyim ki. Ne göreyim. Bizim sokak. Sizin ev. Remzi'nin Neriman'a ağladığı duvar. Hamit abiyle gazozuna güreştiğimiz bahçe. Annemlerin kısır yaptığı balkon. O kırmızı çocuk arabasının saklandığı izbe.
Sayfa 23
Farsça bir şiir...
Seninle gezmediğim bir sokak var içimde
Seninle gitmediğim bir yolculuk var daha...
Seninle geçirmediğim günler ve geceler var...
Seninle paylaşmadığım, aşkım var daha..