126 syf.
8/10 puan verdi
Kasiyer, Sayaka Murata
“Kendini normal gören insanların, normal olmadığını düşündükleri insanları yargılama merakı vardır.”
İşte, evet tam olarak bu! Benim için Sayaka Murata’nın bu cümlesi kitabını özetler nitelikte.
Kasiyer, 36 yaşında Keiko Furukura’nın on sekiz yıldır kasiyerlik yaptığı market hayatını konu ediniyor. Kitabın Japonya’da iki yılda bir düzenlenen
Kendinizi hiç mi yaşamadınız, kendiniz için hiçbir şey yapmadınız mı?
.
.
Bu sorunun bir tek yanıtı var ne yazık ki. Koskocaman bir 'hayır' Çünkü kendilerini düşünecek zamanları olamazdı onların. Birçoğu hayatın savurduğu, kötü yollara sürüklediği sokak insanlarıydı çünkü. Eğer kendi hayatını seçmiş ve o yolda ilerlemişse, yani kendisi için bir
Bilge Karasu... Öncelikle hayran kaldığımı belirtmem gerek. Olayları ele alışı, eleştiri özgünlüğü, naifliği, doğallığı, samimiliği... 100 sayfalık kısacık kitaba kendisini öyle güzel sığdırmış ve saklamış ki hayran olmamak elde değil. Fakat benim gibi ilk defa Bilge Karasu okuyacaksanız sakin kafayla okumanızı tavsiye ederim. Aksi takdirde kitabı bir köşeye atıp bir daha elinize almayabilirsiniz.
*
Çok çeşitli konularda denemeleri var kitapta. Kitaplar, hayvanlar, dil, iletişim, imgeler, dostluklar, vicdan gibi gibi. Beni ve eminim ki birçok kişiyi etkileyen "Cinayetin Azı Çoğu" kısmı olmuştur. 87 yılında Bursa'da sokak hayvanlarına yapılan katliamı ele alıp "93 yılında yakılma sırası insanlara geldi" göndermesiyle bir kere daha gönlümü fethetti.
*
Tanışma kitabı olarak güzel seçim yaptım bence. Siz de henüz tanışmadıysanız bu kitabıyla başlayabilirsiniz. Kitapla kalın.
Bu deneme kitabı üç ayrı bölümden oluşuyor.
Birinci bölümde aşk konusunu inceleniyor. Değmeyecek insanlar için yıpranmamak gerektiği, sabırla doğru kişiyi beklemeyi, bir gün iyi ki varsın dediğine diğer gün keşke olmasan diyebilmenin ne kadar şaşırtıcı olduğu anlatılıyor.Bunlar zaten bilinen konular. Ama bir düşünce var ki insana gerçekten yeni bir algı katıyor. Seviyorum demenin ağza ciklet edilmemesi gerektiğini söyleyen yazar, az ve öz sevgilerin olması gerektiğine, sevginin de bir sınırı olduğuna ve tüketildiğinde insanın bir daha sevemeyeceğine değiniyor. (Bu gerçekten mantıklı. Verilebilecek sevginin sınırlı olduğunun ve bunu yanlış insanlarda tüketmemek gerektiğinin farkındalığını güzel oluşturduğu için yazarı kutlarım.)
İkinci bölüm İslami konuları ele alıyor. Yazar bu bölümde kişinin mutluluğu ancak islamiyette bulabileceğini, gözlere inen bir perdenin olduğunu ve bu perdeyi kaldıramayan kişinin sürekli hatalara düşeceğini belirtiyor. Burada Mevlana, Şems gibi büyük isimlerden ve Kur'andaki ayetlerden alıntılara da yer verilmiş.
Üçüncü bölüm yazarın kendince yazdığı ölmeden önce yapılacaklar listesinden oluşuyor. Ben bu listeyi genel olarak gereksiz ve saçma buldum.
Kitapta kendini tekrar eden cümleler var. Edebi bir dil kullanılmamış. Tasvir zayıf. Sokak ağzıyla konuşurcasına yazılan cümleler mevcut.
Şiir kitabı okumanın ruha yaptığı tatlı tesirden bahsetmek isterdim ancak şair değilim. Sadece bir iki cümle yazacağım.
Behçet Negatigil güzel, samimi bir insan. Şiirleri ev, sokak arasında hep. Zaten sanıyorum ki onun bir diğer adı, ev şairiydi (Belki ben uydurmuşumdur).
Seviyorum onu da, şiirleri çok duru, dingin.
Okuyunuz.
Altmışlı yılların karanlık günlerine ışık düşüren bir ismin, hizmet bilinciyle kendini milletine adamasının göstergesidir, Sadık Yalsızuçanlar’ın kaleme aldığı bu eser. Hemşinli Tevfik’in yüreğinde filizlenen memleket sevdasının, Kayseri cezaevinde kurutulmaya çalışıldığı günlerin an an resmedilmesidir.
Yaşımızın yetmediği yıllar... Tevfik
