Aslında bir yerde, yaşayanlar mezarlığı içinde yaşıyoruz. Tüketim toplumu, yaşıyor gibi gösteren, fakat kalbiyle, ruhuyla tam manasıyla hissetmeyen bir toplum yaratıyor Modernite insana şunu empoze ediyor: Harcadığın kadar varsın Bir yazar bu durumu, "post duygu toplumu" olarak adlandırmış, yani duygu sonrası toplum. Duygu ve his yok; yalnızca mantık var Sokaktaki adam düşse, yardıma ihtiyacı olsa ve insanların bundan bir menfaati yoksa, vaktini alacaksa, "önemli işleri" varsa ona el uzatmak vakit kaybı gibi geliyor.
bütün sıkıntılarda ve sevinçlerde, belirsiz, açıklanmaz bir şey gizlidir. ben hep bu gizli şeylerin peşindeyim.
Sayfa 179Kitabı okudu
Adam Gibi
Adam gibi yürekli ol çık karşıma, bak yüzüme
"Yalandı" de, "Unuttum" de, "Aldattım" de, bağır yüzüme
Senin kokun, senin dokun, senin tadın yetmedi de
Sokaktaki köpek kadar gururlu ol bağır yüzüme
Amatörler ilham arar; geri kalanlarımız ise kalkar ve çalışmaya koyuluruz yalnızca.
Sayfa 51
“Ama gerçekliği yeniden yapamaz insan”demişti. “Olduğu gibi kabul etmeli onu. İnsan durduğu yeri muhafaza edip yaşananları olduğu gibi kabul etmeli. başka yolu yok .”
Sayfa 49
Acı her şeye ağır basıyor. Bazen bir saat daha yaşayamayacağımı düşünüyorum. Bunu görmezden gelmeyi telkin ediyorum kendime.