Sabitlenmiş gönderi
"Seni anımsatır bana
seni anlatır bütün baharları
ve alıp götürür beni bir efkar
saplanır içime gözlerinin yabacı sürgünlüğü
aramıza camlarar duvarlar
aramıza teller maltaalar ve aramıza kış soğuğundan ayaklı geceler dikilir
ne çiy düşünüş Toprak kokusu ve ne de bir dostu mevsiminin ılıkliğl teseli etmez beni
bilirmiki
gene gölgeler oyumudur bizimkisi
ne çamur bulaşır ayaklarıma ve nede igdeni esası kokusun sinere avuçlarıma gene bu betonun donukluğu ve yalnızca düşlerim bitmeyen düşlerim kalır bana..."
Ey Mezopotamya
Ey kalbime hançer saplayan Gever! Acı mı kaldı bize dersin topraklarımızdan. Evlatlar verdik yetmedi mi. Anne ve babalar verdik yetmedi mi. Yetim çocukların ahını aldın. Ey Gever! Unutma yanacak bu topraklar senin... Unutmayacak bu acı yüreğimin gelinlerin oldu düğünlerinde çekilen halayların Barış sembolüdür.
Reader Follow Recommendations
Dağlarıma kar yağmış soğuk rakamları ben üst derece soğuğunu yaşıyoruz kalbimiz sıcak ruhumuz umuda karşı güneşin yerine göre olduğunu bekleme gözlerimizi açıyoruz her sabah küçük bir mum ışığının aydınlanacağı güzel yarınlara umut ediyoruz hep Umut yeşerir Umut hayat verir Umut ruhumun içindeki güzelliği çıkarır
Bu hayatta insan var maddiyat için yaşıyorlarmış gibi nefes alıyorlar çıkarı olmayan bir yaşam mücadelesiyle karşı karşıyayız oysa ki küçük şeylerle de mutlu olabiliriz saygı duymayı Sevgi göstermeyi insanlara mutluluğun gerçek bir varlığı yaşamı olduğunu farkındalığını yaşatabiliriz
Sevmeyi bilmelisin sevmeyi öğretmelisin sevilmeyi öğrenmelisin
Birazdan mevsiminde dökülen yaprakların bir bahar mevsiminde yeşermesini umut ediyorum
Seni seven yüreğimin kıymetini bilmeden kırıp döktün oysa ki sen vardın orada kaybettin
Nasıl da güzel severim ben seni
Öyle börtü böcekli kelebeklerle serçe kuşların cıvıltısıyla
Öyle güzel bir severim ki doğaya karşı ormanlara karşı eriyen karlara karşı öyle güzel severim ki �nsanlık adına görülmemiş sevgiden Sevda ile öyle bir güzel severim seni
Bir insanın bedeninin yaşlanması elinde değildir ama ruhunun yaşlanması onun elindedir insan ruhuna iyi bakmalı
Bir Perşembe çiçeği vardır yapraklarından damlalar Akar o damlalardan sabaha tohum olur haftaya çiçek
Böyle olsa gerek Sevgi sevdaya dayatılan aşka umutla umutla baktıran güzel yarınlar
Bu sabah cudi'nin beyaz gelinliği ile uyandım
Memleketimin kadınları güneşten önce uyanır
Her sabah kargaların cıbıltısı ile uyanıyorum oysa çok sevindir bizim buralar ellerim üşüyor ruhum derin bir yalnızlıkta kendi kendimle savaşan hayal ve düşüncelerimle umudum var dağlara karşı mevsimlere karşı insanlara karşı belki mum ışığıyla yol görünür bize karanlık bir mağaranın çıkış