İşte!Güneş,bahar,çiçek dolu tarlalar ,sabah uyanan kuşlar,bulutlar ,ağaçlar ,doğa,özgürlük,hayat,;hiçbiri artık benim değil!
Ah! Kurtarılması gereken benim!Bunun imkânsızlığı gerçek mi…
Sayfa 73Kitabı okudu
UZUN BİR ISTIRABIN SONUNDA
VE BİR SAADET ANINDA
GELECEK ÖLÜMÜN TÜRKÜSÜ
Bir sahile varacak günlerimiz..
Günler ki namütenahi ıstırap.
Kalmayacak bugünkü hasta, harap
Yüzlerde bahtın karanlığından bir iz.
Şekillenecek ruhu çeken kutup:
Sevmek kadar tatlı, yaşamak kadar
Kısa bir ânın ötesinde bahar.
İşte o dem ki bir ömrü unutup
Açacağıznurdan kapılarını
Bugün vadedilen cennetimizin.
En güzel, en son memleketimizin
Bulacağız ışıktan pınarını.
Gün vuracak baktığımız her yüze
Ve kızlar, kucaklarında çiçekler,
Ebedi baharı getirecekler
Bu yeniden başlayan ömrümüze.
Orhan Veli Kanık
Gözlerimden Dökülür Kâğıda Sessiz Kelâmlar
Neye uğradığımı şaşırdım, ölecek gibiydim artık. Yüzüm kızarıyor, gözlerim doluyordu; dayanılmaz bir hâl almıştı nefessizlik. İşte bir gün birine nefes kadar ihtiyacın olursa aşık olduğunu anlayacaksın evlat..
Kitabı okurken farkettim isminin neden "Nefes" ile anlamlandırıldığını. 
Hikmet Anıl Öztekin aşkını ve sevgiliye duyduğu ihtiyacı böyle bir
Son Bahar
Sanki yaprak döken bir bahar geçiyor içimden sert ve hüzün dolu
Böyle olmaması gereken ne varsa tam ortasinda kalmış çaresiz yanlız hisseden bir adem kulu geçiyor bu dünyadan
Neden niçin olmazlar içinde karamsarlık var urkekliginde kahkaha atan insanlarla çevrili etrafında tebessüm etmeye çalışan bir adem kulu işte.
Gülüm (Kendimden)
Benim bahar çiçeğim ey gonca gülüm
Senin yokluğundur en büyük ölüm
Senden sonrası cehennem zulüm
Seni kaybedersem ölürüm gülüm
Fizan' dan duyulur sesim avazım
Seninle başladı ömürde yazım
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Hiçbir şey eskisi gibi deği!
..
Sonbahar eski bahar değil.
sokaklarda yürürken sonbaharın vermiş olduğu hazla yollara serpilmiş rengarenk yaprakların üzerinde uçtuğumu hayal edip yürürdüm. Yağmur yağsın ister , sırılsıklam olmak isterdim.
Her yağan yağmurda , sınıftan içeriye sırılsıklam girer , canım öğretmenim önlüğümü çıkartır , beni de kaloriferin dibine koyar ,
Ah Aziz Nesin Ah.
Hayatımda ilk defa 
Aziz Nesin kitabı okudum. Bilerek yaptığım bir şey değil. Ki dedesinin ufacık kütüphanesinde kitabını görerek büyüyen bir insanım. Kitapçı bir arkadaşım var, tutturdu 
Yedek Parça okuyacaksın diye, aldım, ne zamandır kütüphanede bekletiyordum. Hata etmişim. İlk aklıma gelen Zübük filmine temel olan o kalemi nasıl da bekletmişim, anlamadım. Bugün başladım ve bitti. Kah güldüm, kah hüzünlendim. Keyif aldım ama. Bizi anlatıyor. Bugünü anlatıyor hatta. Kısa kısa öykülerden oluştuğu için Yedek Parça, yabancılık çekmiyorsunuz. Son hikayesini okurken, Leydi gözümün önüne rahmetli Bahar Öztan'ı getirdi. Dedim film olurmuş. Öyle işte. Okuyamıyorum dediğiniz günlerden birisinde, alın, okuyun ve bitsin. Seveceksiniz. Emin olun. :)
