Birbirimizi anlamayacağız korkusuyla, sözcükleri gereğinden fazla kullanıyoruz. Konuşmamanın, iletişim kurmayı reddetme anlamına çekilmesinden, kabalık olarak görülmesinden korkuyoruz. Ayrıca, çok fazla konuşuyoruz. Sessizlik bizi ürkütüyor. Sessizliği denetleyemiyoruz. Oysa sessizlikte, sezinlediğimiz ama tanımadığımız dürtülerin, özgürlüğün ve gelişigüzelliğin son noktası saklıdır.
"Tarihin eski çağlarında iktidarı ellerine geçiren Roma İmparatorları devleti kılıç ve kaprisleri ile yönettikten sonra başlarına gelenler söylediklerimizi doğrulamaktadır. Zira içlerinde pek azı hayatlarını mutlu olarak bitirmiş veya son nefeslerini yatakta vermiştir: aksine çoğu onları İmparatorluğa yükselten aynı güç tarafından kurban edilmiştir."
Sayfa 46 - Yay. Haz. M. Reşat Uzmen, Tercüman 1001 Temel Eser No. 81, İstanbul: Tercüman Yayınları, 1976.Kitabı okudu
Gazze nin sonu ne olacak çok üzülüyorum
Onlar bir bir cennete taşınıyorlar. Onlar için hikaye en güzel şekilde bitiyor. Asıl bizim için bu son nasıl bitecek? Cevapsız kalan soru bu.
Bugün uzuvları poşete doldurulan şehitler yüreğimizi yaksada onlara şuan Rableri sorsa;
-Yeniden dünyaya gönder ya Rabbi, yeniden, yeniden şehit olarak gelelim sana diyecekler.
Peki ya biz?
Efendimizin ümmetinin toplu helakı için etmiş olduğu duası olmasaydı, kimbilir hangi tufan alıp boğmuştu bizi... Kırmızı çizleri batsın(!)
“Haklısın. Heteroseksüel olmadığım için özür dilerim. Gerçek hisler besleyebileceğim birisinin peşinden gittiğim için özür dilerim. Yabancılar beni ölesiye dövmesin diye gizlenmek zorunda kaldığım için özür dilerim. Son olarak geçmişim artık içinde yaşayamayacağım kadar korkunç hale geldiği için özür dilerim."
Sayfa 253Kitabı okudu
Sahâbe en güzelini, en sevdiğini verdi
Ömer b. Abdulaziz şeker torbaları alır, onları sadaka olarak dağıtırdı. Kendisine, 'Niçin para değil de, șeker infak ediyorsun?' diye sorulduğunda, "bana göre şeker paradan daha sevimli. Ben de en sevdiğimden veriyorum." demişti.
Sayfa 74Kitabı okudu
