"LEYLİM" bir insan sevdiğine en güzel nasıl seslenebilir? Hem onun adından uzaklaşmadan hem de kendi kalbini katarak nasıl çağırabilir ki? Bir Ahmed Arif'in Leylim'i olmak nasıl bir duygu? Peki ya, Leylim'in Arif'i olamamak? Böyle diyordu Leyla Erbil'e, Leyla'sına Leylim, Sevgili Canım, Canım Leylâm, Ömrüm diye başladı mektuplarında
"Yaşamak değil beni bu telaş öldürecek” demesi gibi şairin, bitmek tükenmek bilmeyen bir koşuşturma içinde yaşıyoruz, ya da yaşadığımızı sanıyoruz. Bu telaş içinde kitaplar çok zaman sığınağımız oluyor. Ruhu ruhumuza eş bir yazar bulduk mu sahipleniveriyoruz. “O da benim gibi yaşamış, o da benim gibi savrulmuş, onun da kırgınlıkları,
"Gönlümden düşüyorsun, hem de kırdığın köşelerin arasından sızıyorsun yere.."
Kitabı okumaya başladığınız andan itibaren bunun gibi bazı satırların arasına düşmüş buluyorsunuz kendinizi, bir yandan okuyor bir yandan da yaşıyorsunuz sanki. Şiir okumayı hiç seven biri olmasam da beni içine çekmeyi başaran bir kitap oldu. Kitabın sonlarına
Sıkıldım. Bu kadar uzamasa kesinlikle on üzerinden on verilecek bir kitaptı. Öyle muhteşem ifadeler vardı ki bazı zaman şaşkınlıktan ağzım pamuk şeker kadar açıldı da kopacak sandım. Bir insan kalemi nasıl böyle kullanabilir? Gerçekten bu konuda hakkını teslim etmek gerek. Fakat dediğim gibi her şeyin fazlası zarar. Bir yerden sonra sayfalar birer
Son bir kaç günü çok fazla konuşmadan geçiriyorduk. Konuşmadığımız zamanları ise susarak değerlendiriyorduk. Beraber en iyi yaptığımız şey susmaktı, bunu yapabilmek bile bir süreden sonra başarı sayılıyordu ve başarıyorduk.. bu işte beraberdik. Son kez..
(Orkun - Kendımce Satırlarım).
Son defa çekiyorum yokluğunu içime
Ve de son satırlarımı yazıyorum sana
Üstümde dinmeyen bir kahır
Yürüyorum ne idiği belirsiz yollarda
Çiseliyor yağmur gözlerime
Bir yenilgi edasıyla yükseliyor çığlıklarım
Peşimde feri sönmüş sokak lambası
Birini anımsatıyor tükenen ruhuyla
Duvarların ardına saklanıyor geçmiş
Enkazının tozuyla taşıyor
Bunlar son satırlarım. Elveda tanımadığım, hep sayfalar aracılığı ile bağlantı kurduğum, son vidama, son bozuk telime kadar içimi açtığım sevgili okuyucularım.