Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
yarasa'nın 21 şiiri
youtu.be/hkJQWf8MfDw?si=...
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
🍂Gülten Akın: “Şiir kimseye dokunmuyor ki.”
Sine Ergün: Gülten Akın şiiri ellinci yılını devirdi. Okur şiirlerinizle, hem dünyayı algılayışı ve bunu şiire işleyişiyle ayrıksı bir kadın şairin 1950'lerden bu yana yaşadıklarına, duygu ve düşüncelerine tanıklık ediyor hem de bu süreçte yaşanmış toplumsal olayları anımsıyor. Son kitabınız Kuş
"Eğer Ölmem gerekiyorsa Umut getirsin "
Gazzeli profesörün son şiiri: Eğer ölmem gerekiyorsa, umut getirsin...
Gazze İslam Üniversitesi Profesörü Yazar ve Şair Refaat Alareer, "sayılardan ibaret değiliz" projesiyle Gazze’de İsrail'in katlettiği insanların hikayelerini aktarmıştı. İsrail saldırılarının hedefi olduğu Alareer'in ölmeden önce paylaştığı umuda dair şiiri...
"İlla ölmem gerekiyorsa, sen yaşamalısın…
Hikayemi anlatmak için…
Eşyalarımı satıp bir parça kumaş ile uzun kuyruklu ve beyaz teller satın almak için…
Gazze’de, bir yerde bir çocuk, cennetin gözlerinin içine bakarken,
Kendi bedenine bile veda etmeden giden babasını beklerken,
uçurtmayı görür…
Senin yaptığın uçurtmayı,
Ve bir an için bir meleğin ona sevgiyi geri getirmek için orada olduğunu düşünür.
Eğer ölmem gerekiyorsa, umut getirsin,
Bir masal olsun bu uçurtma…
Şehit Refaat Alareer 🤍
.. Yol ayrımına geldik.
Ben solumda kaldım, yol serden geçti.
Bu son yol şiiri.
Son bir yol vardı, o da solundakini seçti.
Karmaşık-Elanur Saçlı
bekleme salonu şiiri
gittikçe yüzeye yaklaşıyor ölüm.
ve kayboluyor tüm 'mutlu son' kahramanları yavaş yavaş...
bir ağacın eğilmiş muhtelif yerleri gibi kabullenilmiş sessizliğimiz..
tüm sokakların ışıkları, kimsesiz.
ve biz...
ikimiz,
gerçeğe dönüşebilmeyi beklemekteyiz.
Emily Dickinson
I’m Nobody! Who are you?
Are you – Nobody – too?
Dizelerin sahibi şair 1886’da tam olarak bilinemeyen bir sebepten öldüğünde 55 yaşındaydı. 1800 şiir yazmıştı. Bunlardan yalnızca 10 tanesi kendisi hayattayken gazetelerde yayımlanmıştı. Yayımlanan az sayıdaki şiirinde de anonim kalmayı tercih etmiş, kendi ismini kullanmamıştı.
Aslında bu kadar
Son bir veda şiiri yazmak istedim.. Gelişini yazdım, gidişini yazdım, acımı, sızımı yazdım. Ama vedaya dair son satırı yazamadım, noktayı koyamadım. Şiir de, ben de eksik kaldık. Ne şiiri, ne de kendimi tamamlayamadım..