"Ne yazık ki insanların çoğu yaşamlarının değerini ancak sona yaklaşırken anlarlar. Ivır zıvır yüzünden yakınıp dururlar. Her zaman mutsuzdurlar. Refah peşinde koşar, doymak bilmezler. Ceplerini şişirdikten sonra da başkaları yaşamdan daha çok şey koparmayı başardı diye sızlanırlar. Gerçek değerleri göremezler. Yaşanan her gün bir armağandır ancak bunu fark edebilenler sayılıdır. Fark edemedikleri için mutluluklarını ayaklarının altına alıp çiğnerler. Aynen senin yaptığın gibi, Stephen."
Sayfa 272
bahçede çiçeklerimi izlerken tesadüfen bulduğum cansız kelebek bana bir çok şey düşündürdü...
düşüncelerimi yazıya dökersem uzun bir yazı olur. Kısaca şunu diyebilirim ki, ölümün ne zaman geleceği belli değil hatalar yapsam bile (ki hatalar yapacağım muhtemeldir) bu hayatı gönlümce yaşamalıyım sona doğru adım adım yaklaşırken pişman olmamak için.
1918'de İtilaf Kuvvetleri insan gücü ve teknolojik bakımdan arayı oldukça açıyordu. Savaş sona erene kadar 2 milyon ABD askeri Avrupa'ya çıkacaktı. 1914-1918 yılları arasında İtilaf Devletleri'nin savaş giderleri 57.7 milyar dolara yaklaşırken, İttifak Devletleri'nin toplam gideri 24.7 milyar dolarda kalacaktı. İtilaf Devletleri'nin seferber ettiği toplam asker sayısı 40.7 milyon iken, bu sayı İttifak Devletleri'nde 25.1 milyon olacaktı. Evet, Vahdeddin'in Almanya seyahati esnasında, Ocak 1918'de Almanların başarı ümidi tamamen yok olmamıştı, az da olsa ümitleri vardı. Ancak iki tarafın güç dengesi ve moral üstünlüğü karşısında, Almanya ve müttefiklerinin savaşı 1918 yılının sonuna kadar sürdürebilmeleri bile aslında bir mucizeydi. Mustafa Kemal Paşa, bu gerçekleri daha ilk gününden beri bütün çıplaklığıyla görmüştü.
Sayfa 137 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Diğerleri yaşlanıp sona yaklaşırken ben elli yaşında çocukların sahip olduğu ayrıcalığa eriştim, adım adım ilerliyorum, hareketleri ve sevinçleri yeniden öğreniyorum.
Sayfa 141Kitabı okudu
Şu dünyada seni tanıyan seni önemseyen biri bile varsa o hayat güzeldir🥰
Sayılı zamanlar sona yaklaşırken en güzel en' im kızım beni neyin mutlu edeceğini hep bildi😍
O zaman alırım bir 45 🎂
İnsan sona yaklaşırken her şey gözünden düşmeye, ama bazı şeyler gözünde tütmeye başlıyor. Başa, başladığı yere dönmek istiyor.
Amerika’da geçici nüfus büyümesi sona yaklaşırken zihinlere “yardıma ihtiyaç yok” tabelası asılmıştı. Ayrıca bu uyarı, Avrupa’dan gelen göçün kesilmesi için 1924’te sınırlara da konulmuştu. Bu veda ifadesi ile Batı dünyasındaki ilerleme ümidi yıkıldı. Kısıtlanan göç, düşmekte olan doğum oranıyla birleşince ülkenin nüfus profili ve karakter yapısı üstü kapalı bir şekilde değişime uğradı. Bugün toplumsal hareketliliğe yeni yollar açan ve beceri isteyen nokta, malzemenin dayanıklılığından ziyade insan “esnekliği” ile baş etme olmuştur.
Sayfa 160Kitabı okudu
“Ne yazık ki insanların çoğu yaşamlarının değerini ancak sona yaklaşırken anlarlar. Ivır zıvır yüzünden yakınıp dururlar. Her zaman mutsuzdurlar. Refah peşinde koşar, doymak bilmezler. Ceplerini şişirdikten sonra da başkaları yaşamdan daha çok şey koparmayı başardı diye sızlanırlar. Gerçek değerleri göremezler. Yaşanan her gün bir armağandır ancak bunu fark edebilenler sayılıdır. Fark edemedikleri için mutluluklarını ayaklarının altına alıp çiğnerler.
Sayfa 272Kitabı okudu