gelmeni umursamadığım ,
içimden geçen ormanlarla
yeşil yapraklar döndüğünde gazele ,
ürkek naralarım şaha kalktı yine.
ahvalimi taşıdım gök yüzünle
kalbimin nedeni çakışınca aklım ile ,
yüreğimdeki heyecan ile sesleniyorum sana.
şiirsiz üşüyen eylül ikindileriyle
bilmediğim bir dağ yıkılmış içimde.
ıtır kokulu çiçeklerle ,
saksılara sığmayan
Oysa ben akşam olmuşum
Yapraklarım dökülüyor
Usul usul
Adım sonbahar
Attila İlhan
🍂
Tek Duâm ;
Sonbahar da yapraklar gibi
Hayatımızdan da
Bütün kötülüler ve kötülükler
Dökülüp gitsin .
🍁 🍂🍂🍁
Amin Allahümme Amin
Zaman ne kadar da hızlı geçmişti
Hiç farkına varamadan
Sonbahar gelmişti
Daha yaza doyamadan
Ağustos ne zaman bitmiş
Eylül ne zaman gelmiş
Ne ara sıkılmış ağaçlar yapraklardan
Dökülmeye başlamış kızaran dallardan
Mevsimlerin en hüzünlüsüydü sonbahar
Doyamamıştı yapraklar rüzgara
Ayrılmak gerekti tekrar buluşmak için
birdahaki ilkbahara.
Anılar defterinde unutuldum...
3 yıldır ara ara yazdığım bir defterim var.Eczanem gibi benim..İlaç diye kelimeleri sarıyorum,tendürdiyot niyetine mürekkep damlatıyorum üstlerine yaralarımın:)Merak edip geçtiğimiz yıllar bugün bir şey yazmış mıyım diye baktım...
02|09|2020 de şöyle bir şey yazmışım:
Ağaçların yapraklarını döktüğü gibi ben de kelimelerimi döküyorum sayfalara.Sararmış solmuş,savrulan kelimelerim..
Kurumuş yaprakların savrulması gibi kalbim de ordan oraya savruluyor.
Kendimi insanların kışına hazırlanamadan sonbahar da buldum.
02|09|2022
Ardından bugün de şöyle bir not düştüm 2020'den habersiz:
Zaman ne kadar da hızlı geçiyor değil mi?
Yeşil yaprakların kahverengiye doğru yol alışı insanın da doğumundan ölümüne aldığı yola benziyor..Gittikçe rengi solan,yaşlanan ve sonunda dalından kopup toprak olan..
Ve kısa bir not..Defterimin arasındaki 2020 de çektiğim fotoğrafta yaprakların çoğu sararmış ve yere dökülmüş vaziyetteydi.Oysa şu an yapraklar yeşil ve herhangi bir kahverengilik yok.
Üzgünüm ama eylül için yazılan tüm o şiirler sanırım eskisi kadar sonbahar kokmayacak..
