Hayalimde yaşarım her şeyi
Gökkuşağını buluşumu
Sonsuz yolculuklara gidişimi
Üzülmeden yaşamayı
Sadece gülerken ağlamayı
Saatin gün batımında sabitlenişini
Huzurlu sessizlikleri
Acıtmayan sensizlikleri
Dönüşünü...
Usumu bi' kenara koyar
Hayalimde yaşarım her şeyi
***KIRIK DÜŞLER***
Emir’in hikayesi, köyün dışındaki lale tarlasında yere düşmesiyle karanlık bir döneme girdi. Annesinin gözyaşları ve babasının çaresiz bakışları arasında, küçük yüreği büyük bir savaş veriyordu. Hastane odasında, beyaz duvarlar arasında, Emir’in düşleri de solmaya başlamıştı.
Her gün biraz daha güçsüz düşen Emir, pencereden gökyüzünü izler, uçurtmaların rüzgarda dansını hayal ederdi. Ama o, sadece izleyebilirdi; uçamazdı, koşamazdı, oyunlar oynayamazdı. “Keşke,” diye fısıldardı, “keşke bir gün, tüm bu ağrılardan uzak, özgürce uçabilsem.”
Zaman, acımasızca akıp gitti ve Emir’in umutları, tıpkı gün batımında kaybolan güneş gibi, yavaşça sönmeye başladı. Bir akşam, hastane odasının sessizliğinde, Emir’in kalbi son bir kez çarptı ve sonra… sessizlik. O, artık ağrılardan, sınırlardan, dheb’den uzaktı. Uçuyordu, belki de rüyalarında gördüğü gibi, sonsuz mavi gökyüzünde.
Ve böylece, Emir’in hikayesi, bir yıldız kayması gibi hızla ve sessizce sona erdi. Geride kalanlar, sadece anıları ve kırık düşleriydi.
Jorge Luis Borges
Kim, Hiç değilse bir kerecik olsun,
Bir gün batımında dolaşırken
Ya da geçmişinde kalan bir günü
Kafasında şekillendirmeye
Çalışırken sonsuz bir şeyler
Yitirdiğini düşünmemiştir ki...
Kim, hiç değilse bir kerecik olsun, bir gün batımında dolaşırken ya da geçmişinde kalan bir günü kafasında şekillendirmeye çalışırken sonsuz bir şeyler yitirdiğini düşünmemiştir ki. 
Jorge Luis Borges
"Kim, hiç değilse bir kerecik olsun, bir gün batımında dolaşırken ya da geçmişinde kalan bir günü kafasında şekillendirmeye çalışırken sonsuz bir şeyler yitirdiğini düşünmemiştir ki..."
🍀 Jorge Luis Borges