Vücud ve iç
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Bir günün sonunda arzu
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... Sonsuz, iri güller...
Güller ki kamıştan daha nalan,
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Tekrarinı ömrün eder ilan.
Kuşlar mıdır onlar ki her akşam
Alemlerimizden sefer eyler?
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Bir sırma kemerdir diya baksam
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Göllerde bu dem bir kamış olsam!
Sayfa 147 - Kırmızı kedi
Sonra bir şans daha verecek hayat sana. Sonunun geldiğini zannettiğin o anda, son bir ışık göreceksin kalbinin odalarında. Hiçbir şeyin bitmediğini, her şeyin yeniden başladığını en çaresiz anında anlayacaksın. Bu sefer herhangi birinden olmayacak umudun. Evrenin senin için çalıştığını hissedeceksin. Her kulun kaderiyle bir kesişme noktası vardır, tam da o noktada nasibinde olanı bulacaksın. Sen tüm dünya karardı zannettiğinde, hiç görmediğin kadar parlak ışıklar sana müjdeler vermek için orada bir noktada bekliyor olacak. Kaybettiğini sandığın savaşlar bir öğretmen gibi, sana neler kazandığını gösterecek. Kendini evrensel adalete bırak, o mutlaka seni sonsuz bir ışığın içinde yeniden parlatacaktır. 💜🪻
Sonra bir şans daha verecek hayat sana. Sonunun geldiğini zannettiğin o anda, son bir ışık göreceksin kalbinin odalarında. Hiçbir şeyin bitmediğini, her şeyin yeniden başladığını en çaresiz anında anlayacaksın. Bu sefer herhangi birinden olmayacak umudun. Evrenin senin için çalıştığını hissedeceksin. Her kulun kaderiyle bir kesişme noktası vardır, tam da o anda nasibinde olanı bulacaksın. Sen tüm dünya karardı zannettiğinde, hiç görmediğin kadar parlak ışıklar sana müjdeler vermek için orada bir noktada bekliyor olacak. Kaybettiğini sandığın savaşlar bir öğretmen gibi, sana neler kazandığını gösterecek. Kendini evrensel adalete bırak, o mutlaka seni sonsuz bir ışığın içinde yeniden parlatacaktır..
sonra bir şans daha verecek hayat sana. sonunun geldiğini zannettiğin o anda, son bir ışık göreceksin kalbinin odalarında. hiçbir şeyin bitmediğini, her şeyin yeniden başladığını en çaresiz anında anlayacaksın. bu sefer herhangi birinden olmayacak umudun. evrenin senin için çalıştığını hissedeceksin. her kulun kaderiyle bir kesişme noktası vardır, tam da o noktada nasibinde olanı bulacaksın. sen tüm dünya karardı zannettiğinde, hiç görmediğin kadar parlak ışıklar sana müjdeler vermek için orada bir noktada bekliyor olacak. kaybettiğini sandığın savaşlar bir öğretmen gibi, sana neler kazandığını gösterecek. kendini evrensel adalete bırak, o mutlaka seni sonsuz bir ışığın içinde yeniden parlatacaktır.
-Altun Fermayil
Gülten Akın'dan
şimdi bilmem kaçıncı paralelde
kuru topraklara yağmur yağıyor
bir filmin orta yerinde kaç gecedir
uzanıp elimi tutuyorsunuz
*
elimi her sefer bir şey için
elimi her sefer bir kere tutarsınız
sonra bütün davalarımla ortalıkta
sonra olanca kalabalığımla yalnız
*
hava ve deniz arasında
ekmekle barış arasında
inanın hepiniz varsınız
sonsuz şeyler uğruna mesela
kırılıp dökülen şeyler uğruna
kendinizi ne çok aldattınız
*
dağlar bildiğince yüksek olsun
gözden uzak tutamam sizi durun
yaşamak küçük aldanışlarla güzel
ölümü alın götürün.
AHMAKTAN KAÇIYORUM
Hazret-i Îsâ, sanki kendisini bir aslan kovalıyormuş gibi canhıraş bir şekilde kaçmaktadır. Adamın biri, bu hâle hayret ederek ardından koşar ve seslenir:
“–Hayrola, ürkütülmüş bir kuş gibi çırpına çırpına niçin ve nereye kaçıyorsun? Arkanda kimse yok ki!” der.
Îsâ -aleyhisselâm- o kadar hızlı koşmaktadır ki, acelesinden adamın suâline cevap
Sanki bu sözleri bekliyormuş gibi birdenbire, kendine hakim olamayarak öfkeli bir eda ile bağırdı;
– Seninle alay edip, yüzüne karşı kahkahalarla gülerek söylerdi! Kibar bir insan, daha çok kibar bir kadın senin kirli ruhunu görerek tiksinti duyar. Saçlarını yaptırmışsın, en iyisinden çamaşır giyiyorsun, elbiselerini terzide diktirmişsin ama
Sayfa 688Kitabı okudu
Ellerini Reidin omuzlarına koyarak, yavru bir kuş kuvvetiyle onu geri itti, gözleri yalvarıyordu. Reid, yapamam...
Şş, dedi Reid dudaklarının dibinde. Evet, yapabilirsin. Lucienin ellerini çekti, parmaklarını onunkilere geçindi ve başının tam üzerinde tutarak tekrar kendini geri çekti. Kendini onun tam girişinde tutarak fısıldadı, Güven bana.
Bu
Sayfa 96
Sonra saçlarıma dokundu, sonra belime sarıldı.
Yine karanlık oldu, bu sefer sonsuz bir karanlıktı.
Sayfa 99Kitabı okudu
