Gönül Çalab'ın, yaradanın tahtıdır, onu ihtimamla korumak, cilalamak, mâsivânın kir pasından arındırmak gerekir. İnsan olmak, San-i Zülcelal karşısında bitmek bilmez bir sorumluluk, bir vazifedir. İnsan daima yıkılanı onarmak, bozulanı düzeltmek ödevindedir.