Şiir okumak konusunda kendimle bir anlaşma yaparak başladım 2023'e çünkü aram yoktur şiirlerle...
Şairin tüm şiirlerini bir arada bulacağınız bir eser olduğunu söylerek başlayım. Bu aralar o kadar tutuk ve ifadesiz hissediyorum ki kendimi bir şeyler söylerken bile toparlayamıyorum cümlelerimi. Sıkılırsanız okumayın lütfen.
Çok naif bir insanmış öyle satırlar var ki insan sırf bu cümlelere denk gelebilmek için de okur böylesi bir eseri.
"Her yılım bitmemiş bir şiire benzer.
Her günüm yarıda kalmış bir cümle."
(151.sayfa)
Yani o kadar ben ki. İçimdeki bu eksiklik duygusuyla başa çıkamıyorum. Böylesi muaazzam şekilde beni anlayabilen geçtiğim yollardan geçmiş yaşamış insanların bu sanatsal dili şiir okumam için inanılmaz bir etkiye sahip. Diyor ki "Göynü çocuklukta kalan ben varım"(151. sayfa) Sadece sen değilsin işte....
Çok sıkıldığım bölümler oldu, çoşkuyla okuduğum, içimde bir burukluk hissettiğim dizeler...
"Zerrede Rabbini arayan kul gibi
Aşkı sen gözümün yaşında ara!"
Yani benim bu satırları yorumlamam imkansız. Çok naif çok güzel bir anlatım.
"Ölürsem ne yazık anlaşılmadan!"
"Taşa açtım yasımı,
Söyleyemedim insana!"
Hepimizin derdi aynı aslında. Anlaşılmadan geçen bir ömür işte çırpınıp durdukça bir başımıza... Bilemiyorum nereye giriyoruz böyle ama umarım gittiğimiz yer burdan huzurludur.
Okuyun arkadaşlar...
Honore de Balzac ; okumaktan zevk aldığım sayılı yazarlardan bir tanesi. Beni bu kadar etkilemesinin ve hoşuma gitmesinin başlıca sebebi; hayatı olanca çıplaklığıyla gözler önüne sermesi galiba. Geçenlerde bir dostumla konuşurken söylediğim gibi; bir yazar sizi ne anlatırsa anlatsın, anlattığı o dünyanın ya da olayın içerisine götüremiyorsa, sizi gerçek
