Ellerimde kaldı şiirler sözler,tutunacak dal bulamadıda çöküverdi dizlerim o gecede.
Ruhum bir gece vakti balkonlarından düştü ,
İplerini kestin inançlarımın.
Şimdi senden geriye sahipsiz şiirler, manasız duygular,soluk bir güneş, zifiri bir gece, yapayalnız sözcükler kaldı.
Şimdi senden bana yıldızsız bir gökyüzü, güneşsiz bir yeryüzü kaldı.
Şimdi senden bana şiirlerin kaldı, gözlerimin derinliklerinde sakladığım o tebessümlerin kaldı..
Köpek Kalbi
Köpek Kalbi 
Mihail Bulgakov
Sovyet Edebiyatından Bir Kara Mizah: Köpek Kalbi
Tanrıya öykünen Dr. Frankenstein‘ın bir köpek-insan yarattığını düşünün; şimdi bu doktoru bir çaylak bilimadamı değil de burjuvanın önde gelen cerrahlarından biri olarak hayal edin, yaratık da proletaryayı temsil etsin. Başlangıçta bir sokak köpeğinin ezikliğine ve bir adi suçlunun
Yağmurçiçeği günü.
Yine kenara iliştirilmiş bir nottu. "Manyak mısın nesin?" Bu sözcükler nerede söylenmişti? Düşünürken sayfanın bir başka kenarına baktım. Yağmur çiçeği günüydü. Günlere ad vermek ötedenberi adetindi. Kimden sirayet etmişti? Senden can alıyordum, tümceleri yineleyip durmakta pervasız, hatta küstah sayılabilirdim. İçimdeki çığlıklar büzülüp kalıyordu. Betimlemeleri sessiz bir dille, soğukkanlılıkla yapamıyordum. İrademin dışına taşıyor. serazad sözcükler anlamsız bütüncükler doğuruyordu. Asıl anlatmak istediğine niçin bir türlü gelemiyordum, sana asıl söylemek istediklerime gelince niçin susuyordum?
Hep böyle olmadı mı?
Yağmurçiçeği günü.
Yakaza
446.jpg){kind=small}
Bir tabutun üstündeki çiçeklerin ne anlamı olabilir ki? Beni teselli edecekler ve birtakım sözcükler söyleyecekler, fakat ne yardımı dokunabilir ki bana? Biliyorum, ondan sonra yine yalnız olacağım. Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur..
Stefan Zweig
Dün gece konuşurken isyan edercesine susuyordun
Yanlış insanların yazdığı masalların enkazı altındaydın
İntihar süslü tüm aşk elbiselerini giymek istiyordun
İki dudağının arasına saklıydı ruhundan çıkan sözcükler
Islak parıltısı geceyi aydınlatan biricik göz bebeklerinle
Beyninin içindeki bebek hiç bu kadar yanlız
Kalabalıklarla yaşamak zorunda kalmamıştı
Her saniye hayata tekrar bağlamaya çalıştıkça
Rahminin kordonunu elleriyle kesmek isteyen
Hiç yaşamadan ölü doğan bir bebek gibiydin
Sabahı beklerdin şehir ışıklarıyla kalbinin balkonunda;
Her zaman duyardın mavi kelebeklerin kanat seslerini
Varoş sokakların en karanlık titrek sokak lambalarıyla
Umudu yeniden öğrettin kalbindeki göğün aşk yeminine