Hakikaten yalnızlık, insanlar tarafından terk edilmiş olan değil insanlar arasında acı çekendir; kendi çölünü peşi sıra panayırlarda sürükleyen ve mütebessim cüzzamlılık, tamiri imkansızlık komedyenliği yeteneklerini sergileyendir. Eski zamanlardaki bütün yalnızlar mutluydular, ikiyüzlülüğü bilmiyorlardı, gizleyecek bir şeyler yoktu: Bir tek kendi yalnızlıklarıyla söyleşiyorlardı.