Allah’ın affetmeyeceği hiç kimse ve hiçbir günah yoktur. Sözgelimi kul, içtenlikle yaptıklarına pişmanlık duyar, tövbe eder, iman eder ve kalan ömründe salih ameller yapmaya devam ederse Allah, bundan dolayı çok sevinir ve o kulu kesinlikle affeder, hatta “Seyyiatını bile hasenata çevirir!” Öyle ki, değerli bir varlığını kaybedip de geceyi derin bir üzüntü ve keder ile geçiren bir kimsenin, sabah kalktığında kaybettiği şeyi yanıbaşında görüp de büyük bir sevinç yaşayan kimseden daha fazla… Ancak zâlimler ve kâfirler Allah’tan ümidini keserler! Fakat ölürken yapılan tövbe, tövbe değildir. “Ölüm gelip çatıncaya kadar kötülükleri işleyip de can
verme anında: ‘Ben şu anda tövbe ettim’ diyen günahkârlar ile küffar olarak ölenlerin tövbeleri tövbe değildir.”
Nitekim Mevlânâ hazretleri de bu âyeti tefsir mahiyetinde şöyle dememiş midir: “Ne olursan ol yine de gel. Tövbeni bin defa bozmuş olsan da gel! Zira burası (Allah’ın kapısı) umutsuzluk kapısı değildir.”
Sayfa 81 - Fecr yayınları
Şimdiden düşünün, yaşhılık çalacak bir gün kapınızı
O halde, bir an bile boşa geçirmeyin zamanınızı
Vakit varken, hâlâ gençliğinizin baharını yaşıyorken, gününüzü gün edin,
yoksa su gibi akıp gider yllar;
Aktı mı dereler, bir daha asla dönmez doğduğu kaynağa
geçip gitti mi saatler, geri dönmez asla.
Dolu dolu yaşayın gençliğinizi:
yıllar koşar gider çabuk adımlarla
doğan her yeni gün, bir öncekini aratır mutlaka.
Ne menekşe bahçeleri görmüşümdür ben,
şimdiyse aklar düşmüş üzerlerine;
şu dilkenli çalıdan, gülden taçlar örmüştüm bir zamanlar kendime.
Reddediyorsun ya şimdi âşıklarını,
gün gelecek, yaşlanacaksın, yapayalnız uzanacaksın gecenin ayazına,
akşamları bağırış çağırış hiç kırılmayacak artık kapıların,
sabahları eşiğine konmuş bir tek gül bile bulamayacaksın
Filistinlilerin iş yeri açması, avukatlık veya hekimlik yapması, ehliyet alması veya araba kullanması, ev yapması, su pompası kurması veya kuyu açması, zeytin veya narenciye ağacı dikmesi yahut kayıtlı olduğu bölgenin dışında yaşayabilmesi için izin alması gerekiyordu. Böylelikle barınma, geçimini sağlama, hareket özgürlüğü gibi en temel haklar bile, her an insanların elinden alınabilecek bir ayrıcalığa dönüşmüş oluyordu. Gazetelerin yanı sıra "siyasi mahiyette" broşür veya posterlerin basılması yahut dağıtılması için de izin alınması şarttı. Dahası kimi zaman alınması yıllar süren izinler, başvuru sahibinin komşularını ispiyonlamak için iş birliği yapmaya yanaşıp yanaşmamasına da bağlı olabiliyordu. İnsanlar arasındaki ilişkilere şüphe tohumları ekerek güveni aşındıran bu izin rejiminin Filistin toplumunun parçalanmasına katkıda bulunması ve İsrail güçlerine yönelik müthiş bir öfke yaratması hiç de şaşırtıcı değildi.
Sayfa 136 - Say YayınlarıKitabı okudu
"Yaşamla ölüm arasında bir kütüphane var," dedi. "Bu kütüphanedeki raflar sonsuza kadar gider. Her kitap yaşamış olabileceğin başka bir hayatı yaşama şansını sunar sana. Farklı seçimler yapmış olsan, şu an nasıl bir hayatın olacağını görürsün... Pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?"
Sen kendi romanını yaşadın
biz kendi romanımızı yaşıyoruz
şu an, hüzünlü de olsa, neşeli de
hep aynı sözcükle son bulan.
Sayfa 60 - Garbis Cancikyan'a mektupKitabı okudu
