Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Bir kız
Kelimeler
Bir akordeoncu
Bir kaç fanatik alman
Dünyanın en hızlı çocuğu
Ve bolca hırsızlık
İnsan mutluluğu çalabilir miydi?
Korku
Kişinin korktuğunu kabul etmesi korkaklık mıydı?
Insanların ölüm şekline bazen inanamıyorum
Ölüm herkesin arasında ilerliyor
Bu yazgımıydı?
Talihsizlik miydi?
Dakikalar acımasızdı
Saatler işkenceydi
Dünya ıslık çalıyordu
Yağmur kirlenmişti
Ağabey titriyordu
Kadın ağlıyordu
Kelimelerin darbeleri çok ağır
Cümleler her yere dağılıyor
Bir sürü düşünce
Şu savaşlar... tuhaflar
Ben sadece sonucum
Ben insanların lanetiyim
İşte küçük bir gerçek: öleceksiniz.
#kitapyorumu
#josesaramago
Ertesi gün kimse ölmedi...
Saramago'yu tamamen şans eseri tanıdım. İyiki de tanımışım tarzına, kalemine, noktalama işaretlerini bile rast gele kullanışına bayıldımmm. Farklı bir kurgu üzerine yazmış saramago.
Düşünün şimdi bir sabah uyandınız dengeler bozulmuş ve hayat tamamen değişmiş,dengeler bozulmuş. Ülkede büyük bir kaos ortamı oluşmuş. Devlet ve kilisenin kafası karışık. İnsanlar sorularına cevap arıyor. Şimdi ne olacak!
Tüm bunlar neden mi. Çünkü efendim ölüm bu ülkede istifa etti. Evet evet artık kimse ölmüyor.
Başta harika gibi gelen bu cümle çok uzun zaman geçmeden ülkeyi büyük ve soru işaretleriyle dolu bir kaosa sürükledi.
Yaşlılık ve işsizlik ülkede kol gezmekte. Hangi ülke mi burası? Burası bilinmeyen bir ülke.
Ve bir gece saatler on ikiyi vurduğunda ölüm mor bir zarfla geri geliyor. Bir dakika geri geliyor mu dedim! Bu bir felaket, hemde ülkede hasta ve yaşlı oranı binlerceyken.. Düşünsenize kopacak kıyameti. Napıyor kuzum bu ölüm. Bir gelip bir gidiyor Ah bu kadınlar kafaları hep karışık. Haha evet evet kadın ölüm bir kadın
Çok büyük bir keyif alarak okudum okumayanlar ve saramago ile tanışmadıysanız lütfen tanıyın tanışın
Bir saniye kitap şu cümleyle son buldu
... Ertesi gün hiç kimse ölmedi.
Keyifli huzurlu okumalar. Mutlu hafta sonları
"İran şahlarından Numan bin Münzir eğlenceyi seven, dünyanın zevk-ü sefasına düşkün, bu uğurda her türlü devlet imkânını seferber etmeyi huy edinmiş, şuh yaratılışlı bir hükümdar imiş. İran halkı onun zamanında zevk-ü sefa içinde yaşamış. Devlet hazinesinin harcamaları bu uğurda sarf edilir olmuş.
Münzir, halkını rahat yaşatan bir şah olarak
Momo, minik bir kız çocuğu ve hikayemizin minik kahramanı onun çok sevdiği turist rehberi Gigi'si, bir de çöpçü Beppo'su var. Tabi ki kötü kahramanlar olmaz mı hiç zaman hırsızı duman adamlar. Zaman öyle hızlı geçiyor ki biz insanlar zamanımızı nasıl ve ne şekilde kullanıyoruz acaba, gerçekten kıymetini biliyor muyuz ve gerçekten zamanı değer verdiğimiz şeylere mi harcıyoruz? Tıpkı Necip Fazıl'ın da dediği gibi "Öleceğini bilerek yaşayan tek canlı insandır ve hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar" tam da bu konuyu hatırlatıyor bize. İşte bu güzel kitapta zaman kavramı üzerine durulmuş. Çok güzel bi kitap şiddetle okumanızı tavsiye ediyorum ve cümlelerimi Momo'dan bi paragrafla bitirmek istiyorum. " Yaşanılan gün içinde çok büyük bir sır vardır; bu büyük sır zamandır. Onu ölçmek için saatler ve takvimler yapılmıştır; ama bunlar hiçbir şey ifade etmez. Herkes çok iyi bilir ki bazen bir saatlik süre insana ömür kadar uzun gelirken, bazen de göz açıp kapayıncaya kadar geçip gider. Çünkü zaman yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir." Diyerek bitirmeden önce değerli zamanınızı bu değerli kitaba ayırmazsanız tatlı bir hikayeden mahrum kalırsınız diyorum, keyifli okumalar :)
‘’Aziz Nesin sadece Türk yazınının halkımızla en geniş ölçüde diyalog kurabilen büyük bir adı olmakla kalmayıp, Nasreddin Hoca'nın ülkesinin gülen ve düşünen yüzünü bütün dünyaya tanıtan sanatçımızdır.’’ Onat Kutlar’ın kitabın sonunda yer alan bu cümleleri ile başlamak istedim incelememe. Eksiği var fazlası yok, gerçekten de öyle.
Daha önce
Geçmiş ve şimdiki zaman arasında geçen başta iki hikaye gibi görünen ve tek bir hikayede buluşan bir roman. Çok etkileyici ve sürükleyici. Yazarın kelimeleri su gibi akıyor sanki hikayenin içinde. Kitabı anlatmak zor aslında. Hani anlatılmaz okunur derler ya işte öyle bir kitap “KAN AĞACI”. Uzun bir süre etkisinden kurtulamadım. Hele de son bölümünde akıttığım gözyaşlarımdan bahsetmeyeceğim. Aşkı, sevgiyi, özlemi, tutkuyu ve yıllar geçse bile asla dinmeyecek acıyı ve bir sevdayı anlatıyor “KAN AĞACI”
Jale DEMİRDÖĞEN’in yazdıkları ile tanışmak çok guzeldi.
Kan Ağacı, içimizdeki korkularla, mutluluklarla, nefretlerle, sevgilerle, bencilliklerle ve kaybolmaya başlamış insanlığımızla yüzleştirdi beni. Radyocu Özgür’ün kısımları terapi gibiydi mesala. Okuyan herkes bu terapiye katılacak ve belki de kendine bile itiraf edemediği şeyleri fark edecek, okuduğu yere bırakacak tüm soru işaretlerini ve tüm cevaplarını.
Jale Demirdöğen “bekleyici” kavramıyla da tanıştırıyor bizi. Nasıl güzel bir sözcük ve nasıl da güzel bir keşif! "Bir bekleyici nasıl beklemesi gerektiğini bilir. Bekleyiş ne kadar uzun sürerse, hasret o kadar anlamsızlaştırır zamanı. Saatler ve beklenenin yüzü birbirine karışır. Her şeyi unutulur o'nun; bir tek bakışı unutulmaz. O unutulsa, zaten bekleyici olunmaz.
Herkes birini bekledi. Kimi, gidenlerin dönüşünü... Kimi, dönmeyenlerin ölüşünü..." Kısacası Nemesis Kitap'tan çıkan bu şahaseri okumamak büyük bir kayıp olur.
#kanağacı #jaledemirdöğen
