Merhaba kitap dostu. Hem bayramın yaklaşması hem havaların biranda böyle ısınması hepimizde ister istemez bir durgunluğa itekledi. Böyle durgun dönemlerde dahi kitap okumaktan vazgeçemeyen sizlere şu gibi akıp giden bir 
Ali Eskin 'in kaleme aldığı 
Vuslat ile geldim.
Ayrılığı, özlemi, arayışı, kavuşamamayı iliklerime kadar hissettiğim yeri geldi gözyaşımı tutamadığım ama elimden bırakamadığım güzel bir okumaydı.
Yusuf'un yıllardır beklediği ataması olmuş, Edirne Merkez Nüfus Müdürlüğü'ne yerleşmişti. İşe başlayıp tüm düzeni kurduktan sonra eşini yanına almak için memleketine gelmişti. Zeynep 7 aylık hamileydi. Memlekete geldiği ilk gece eşinin rahatsızlanması üzerine hastaneye gitmişler ve erken olmasına doğumun başladığını öğrenmişlerdi. Saatler sonra aldığı acı haberle yıkılan Yusuf hem eşini hem de kucağına dahi alamadığı kızının ölüm haberini aldı.
Eşini ve kızını kendi elleri ile toprağa koyan Yusuf ruhunu da bırakmıştı orda. Tek isteği ağlamak olan Yusuf onu da yapamıyordu.
Isyan değildi Yusuf'taki ama içine düştüğü kuyudan da çıkmak istiyordu. Herşeyi herkesi geride bırakmak için düştü yollara. Bir hedef yoktu sadece yürüdü arada araçla ilerledi ama hiç durmadı 2 yıl boyunca.
Peki Yusuf neler yaşadı yolculuk esnasında?
Peki o sonu haketmiş miydi Yusuf?
Yusufla beraber yürüdüm yollarda, nasihatlerden kendime pay çıkardım kimi zaman ama böyle bir son beklemiyordum.
Kitapla ve sevgiyle kalın...
Savaş icat eden görmesin cennet!
Siz bu "satırlarda" okurken Yahudiler Almanlar tarafından soykırıma uğruyor.
Ve yine siz bu "satırları" okurken Yahudiler Müslümanları katlediyor. Ne acı değil mi tarihinde büyük acılar olan bir topluluğun tarihte emsali görülmemiş acılar yaşatması Filistin'e.
Ne der 
Yaşar Kemal bir kitabında: "Savaş icat eden görmesin
