Çok şey değişti. Ve çok şey de değişecek, yaşadığımız sürece. Bir şeylere yaklaşacağız, bir şeylerde uzaklaşacağız. Birilerini hep hatırlayacak, birilerini de sonsuza dek unutacağız. Daha iyiye gidecek bir şeyler, sonra daha kötüye. Kapılar açılıp kapanacak. Kimi zaman kendimizi bile tanıyamayacak hâle geleceğiz. Sonra daha iyi bir hâlimizle buluşacağız. Hiç geçmeyecek gibi hissettirecek bazı şeyler. Sonra geçecek. Yeryüzünde bu yüzden varız hâlâ. Biraz durup arkaya yaslanmalı ve yalnızca izlemeli. Biraz nefes almalı. Ay, su, toprak ve güneş hâlâ yerinde. Her şey bir şekilde yolunda. Öyle gelmediğinde bile.
Sayfa 24Kitabı okudu
Atsız'ın polemik üslubunu göstermek üzere son olarak "Zâde' Değil, 'Oğul"" yazısından bazı örnekler verelim. Tercüman gazetesinde Kemâl Ayaldı'nın, Atsız'ın Aşıkpaşaoğlu Tarihi adlı eserinde "oğlu" kelimesini kullanmasını amiyane bir tarzda eleştirmesine karşılık Atsız gerekli ilmî cevabı verirken
Çocukluğunda, şu anda yeniden yaşayacak olsa yine güzel bulacağı gerçekten hoş şeyler vardı. Ama o hoşluğu yaşamış adam artık yoktu : Bütün bunlar bir başkasının anılarıydı sanki.
Bazen, koyunlarla birlikte yaşamak çok daha iyi, konuşmaz koyunlar, yiyecek ve su aramaktan başka bir şey yapmazlar. Ya da kitaplar, dinlemek isterseniz size ilginç öyküler anlatır kitaplar. Ama insanlarla konuşurken durum başka, öylesine tuhaf şeyler söylerler ki, konuşmayı nasıl sürdüreceğinizi bilemezsiniz.
Sayfa 36 - CanKitabı okudu
Bir gün Auckland sahilinde yürüyüşe çıktım ve gördüklerimi düşündüm - ilk defa gitgide hızlanan toplumumuzun mantığına doğrudan kafa tutmuş bir yere gitmiş olduğumu fark ettim. Bizi daha hızlı yürümeye, daha hızlı konuşmaya, daha çok çalışmaya iten bir kültür içinde yaşıyoruz; üretkenlik ve başarının kaynağının bu olduğu öğretiliyor bize. Oysa
