“Bu aşk onun gururuydu. Onu sevmekle büyüdüğünü, şimdiye kadar erişemediği bir mertebeye eriştiğini zannediyordu.”
Sayfa 263Kitabı okudu
Kollarımda değil, gönlümde damga var.
Cevriye'yi ona bağlayan duygu bir kasırga şiddetindeydi ve Cevriye bu hissin önünde müthiş bir kasırgaya kapılmış ince bir dal parçası iradesizliği içinde ona doğru sürüklenip gitmişti.
“Kollarımda değil, gönlümde damga var.”
Sayfa 87 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Bana siz diyen ilk, hem de son insan oydu," diyordu, "ona canım feda..."
Cevriye'nin dudakları ondan bahsetmek için tutuşuyordu.
Nasıl ölesiye sevmişti Yarabbi!
Sayfa 171 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
Onu tanımadan ve sevmeden evvel acaba hayatını ne dolduruyordu? Şimdi ona ait olmayan tek düşüncesi yoktu.
Sevgilisine giderken, üstündeki gündelik elbiselerini atan bir insan gibi fahişeliği, sokağı, meyhaneyi, jilet yaralarını, dövüşü, küfürleri, rezaleti üzerinden sıyırıp atıyor, başka bir kimlikle süsleniyor ve oraya öyle gidiyordu.
“Allah bize bu dünyada neye mahrum kaldıksa, onların hepsini öteki dünyada verecekmiş. Öteki dünyada. Belki bana orada bir anne de verir.”
Sayfa 158Kitabı okudu