Tasavvuf felsefesine mensup düşünürlere "sufi" veya "mutasavvıf" denilmektedir. "Mutasavvıf", tasavvuf ilmini bilen kişi anlamına gelmesine karşılık, "sufi" kelimesi ise, bu düşünürlerin "suf'dan" yani "yünlü elbise" giymeleri dolayısıyla verilmiştir. Tasavvuf felsefesi, sufiler ile başlamış; fakat daha sonra bir felsefe akımı haline getirilmiştir.
Sayfa 163Kitabı okudu
Bizim sufiler “Ömür bir nefesten ibaret’ derler, aldıkları nefesi boşa harcamamaya çalışırlar. En tutumluları hattatlar arasından çıkar. EI titremesin diye nefeslerini tutarlar. O an zihin donar zaman durur, hayat biter, hattat gider, sadece kâğıt ve kalem kalır, iki sevgili gibi buluşurlar, iki sevgili gibi konuşurlar, aşk dile gelir, o sohbeti duyarsın, bir özlemin iniltisi, bir sitemin fısıltı gibidir...
Sayfa 43 - KetebeKitabı okudu
Sufiler Tanrıdan kalplerini kırmasını dilerler: "Kalbimi parçala ki, Sınırsız Sevgi için yeni bir oda yaratılabilsin."
Ibnû'l Benna
"Hak yolunun yolcusu olan gerçek sufiler, Cenabı Hakk'ın huzuruna yolculuk yaparlar. Sürekli bir menzilden diğerine göçerler. Bu yola çıkan kimselerin, yolun seyrini ve yolcuların halini iyi bilen önce bu yolda gitmiş, sonra öğrendiklerini insanlara öğretmek için geri gönderilmiş yani kendisine İrşad görevi verilmiş bir rehbere ihtiyaçları vardır."
Sufiler ve Sultanlar
Yahya Efendi, Kanuni’nin hususi hayatına karışacak kadar cesur ve kendini saydırmış bir adamdı. Devrinin bütün bilim adamları gibi azil, tayin ve terakkilerle geçen hayatında, padişaha darılmak ve senelerce saraya uğramamak gibi şeyler de vardır. Yahya Efendi, Beşiktaş ile Ortaköy arasında, çok saffetli bir şiirde övdüğü bahçesinde yatar.
Sayfa 149 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
