Sufyan-ı Sevrî rahimehullah, nasıl can vereceğinden çok endişe eder, ağlar ve hüzne kapılırdı.
Bir gün kendisine:
— Ey Ebu Abdillah! Ümit var olmalısın; çünkü Allah’ın affı senin günahlarından çok daha büyüktür, denildi.
Bunun üzerine şöyle cevap verdi:
— Ben günahlarıma mı ağlıyorum ki! Eğer ben Tevhid üzere öleceğimi kesin olarak bilsem, dağlar büyüklüğünde günahlarla Allah’a kavuşmaktan asla korkmam!