Şükrü Erbaş

Hiçbir omuzdan hiçbir kuş havalanmıyordu , kanat sesleriyle düş kurabilsin insan. Anılarından başka gerçeği kalmamıştı.

Her şey öyle bir hızla yöneliyorduki kendini , giderek bir devinimsizliğe dönüyordu yaşadığı gerçek.

Gözlerini olanca büyüklüğü ile açmasına karşın , gördüğü şeylerin artık değişmediğini görüyordu.

Durduğu yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa , parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inandırmıştı kendini...

Aklıyla yüreği arasında uzun meydan savaşlarına yol açan yolculuk öncesi hesaplaşmanın , onu yola çıkaran sonucuna karşın otobüsün perona girmesinden korkan bir bulanıklık içinde emiyordu sigarayı. Önünde yalnız onun gördüğü bir uçurum var da ardından binlerce kişi itiyormuş gibi bir gerilme içindeydi. Yola çıkmasına sebep ne varsa gideceği yerde onu karşılayacak olanın , aynı inatçı talihsizlik olacağı gibi anlaşılmaz ve açıklanamaz bir sezgiyle daralıyordu gövdesi.

Ömrümden öteye taşıdığım çocuk... Ya sen bu ülkede doğmasaydın , ya ben aşkı herkes gibi bilseydim.

Alnından öptüğüm yerde ülkemsin , ağzından öptüğüm yerde kadınım , diyeceğim. Bir gülüşünle çıkıp caddeleri dolduracağım.