Ey benim yetim gönlüm. Bırak gamlı düşünmeyi. Sus ve sabret! Gözyaşının hesabını Rabbim sorsun. Sen hakkını helal et!
Sayfa 85Kitabı okudu
Yazmaktan başka çare yoktur bazen, yazmaktan başka deva yoktur dersin, susar ve yazarsın; ağlar gibi…
Bu kez gönlüm bir garip hayale düştü kâri. Zoru hayal ettim, zor olanı yazmaya niyet ettim. İçim yandı, dilim tutuldu, kelimelerim sustu. Zira içimde bir şey bana “yazma” diyordu. Ama denedim, canımı acıtarak, yaralarımı kanatarak ve anlamaya çalışarak denedim. Dilimde kelimeler, gönlümde suretler vardı sahi. Lakin ben sureti olmayanı ve anlatılmayanı yazmaya niyet ettim.
Sayfa 9Kitabı okudu
Sus, sendeki hoş söz yine susturdu beni;
Hem sendeki tertip yine durdurdu beni!
Kaçtım tuzağından, sığınıp kalp evine,
Gönlüm tuzağınmış, tutarak durdu beni!
Sayfa 126Kitabı okuyor
...
“ Ey benim yetim gönlüm.
Bırak gamlı düşünmeyi.
Sus ve sabret!
Gözyaşının hesabını Rabbim sorsun.
Sen hakkını helal et!”
...
Gönlüm sus! Mahrem bulamıyorsun.
Hiç konuşma! Hemdem bulamıyorsun.
“Ey benim yetim gönlüm.
Bırak gamlı düşünmeyi.
Sus ve sabret!
Gözyaşının hesabını,
Rabbim sorsun.
Sen hakkını helal et !”