Merhabalar… dil üslup ve akıcılık olarak klasik bir ihsan hoca kitabıyla karşı karşıyasınız. Ancak bir suskunlardaki veya yedinci gündeki hazzı alamadım. Olaylar içinde kaybolup yeniden başa sarıp en baştaki hikayeyi birleştirmek, bir ifritlik, bir zenginlik, bir karışıklık bekliyorsunuz ama yok olmuyor, gelmiyor. Bir biri için de dönüp duran hikayeler manzumesi bir eser olmuş. Ana fikir. Cennet çocukların güldüğü her yer diyor ve takdiri yüce okuyucuya bırakıyorum
