su
@suuuylmz
20 okur puanı
Eylül 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
KKS
"Hiçbir zaman gerçekleşmeyecek hayaller kurmaya gerek yok," dedi. "Bunları düşünmeye ve ihtimallere üzülmeye de gerek yok. Tek bir gerçek var. O da bu yaşadığımız işte. Buradayız, bu hayat bizim, bir kere dünyaya geldik. Ya ölene kadar yaşayacağız ya da bir gün kafamıza sıkacağız."
KKS
"Hepimiz bir gün öleceğiz ki," dedi. "Bu bir sürpriz değil. Modamız geçecek bizim de bir gün. Hepimiz yaşlanacağız. Göz açıp kapayıncaya kadar emeklediğimiz tüm yolları tüketmiş hatta bitirmiş olacağız. Hayatın en büyük acımasızlığı bu değil mi zaten? Seni bir zamanlar emeklediğin yolların üzerinden buldozerle geçmek zorunda bırakıyor. Şimdi çiğnediğimiz asfaltı bile geçmişte bize döktürmüşken..."
KKS
"Songur." Yavaşça güldüm. "Ben sen değilim ve sen benim ne kadar yalnız olduğumu farkında bile değilsin." Gözleri yavaşça kısıldı. "Güçlü olduğumu kanıtlayabileceğim biri bile yok benim yanımda."
Tek başıma yaşıyorum ben bu hayatı. Yenilgiler de kafamın içinde, zaferler de. Hiçbir sonuca varamıyorum.
Okur Takip Önerileri
KKS
Emin olduğum tek şey dip diye bir yerin olmadığıydı. Ben boğuluyordum kendi karanlığımda ve hayat ben boğuldum diye durmuyordu.
KKS
Ama şimdi olmaktan hep korktuğum noktadaydım ve insan "Böyle yaşanmaz," dediği her koşulda da bir şekilde yaşamayı başarıyordu.
KKS
İnsan olduğumuzu hepimiz mutlaka zaman zaman unutuyorduk. Kazanmamızın mümkün dâhi olmadığı savaşları kaybettiğimiz için kendimizi suçluyorduk. Her şeyden kendimizi sorumlu tutuyorduk. Biri bizim güvenimizi kırabilirdi ve burada suçlu biz değildik ama bir şekilde, kafamızın içinde cezayı kestiğimiz kişi bizdik çünkü o kişiye en başından biz güvenmiştik. Biri bizi hayal kırıklığına uğratabilirdi ve burada biz suçlu değildik ama bir şekilde, kafamızın içinde cezayı kestiğimiz kişi yine bizdik çünkü o kişiye dair hayalleri en başından biz beslemiştik. Elimizden geleni yapmamıza rağmen bazen başaramayabilirdik, bizden başarmamızı bekleyenleri hayal kırıklığına uğratabilirdik ve yine bir şekilde kafamızın içinde cezayı kestiğimiz kişi biz olurduk. Çünkü çevremizdekileri bir an olsun başarabileceğimize inandırmıştık.
Ama ne kadar çoğu zaman unutsak da... Günün sonunda hepimiz insanız.
Suçlu değiliz.
Yalnızca insanız.
Ve bunu her unuttuğumuzda kendimize hatırlatmalıyız.
KKS
Dostoyevski'nin Yeraltından Notlar'ı şöyle başlar: "Baylar, yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık."
Artık anlıyorum. Her şeyi anlıyorum.
Ve yemin ederim ki çok hasta hissediyorum.
KKS
"On yaşındayken de önemi yoktu," dedi umursamaz bir sesle. "Kimin ne söylediğinin hiçbir zaman önemi yoktur. Günün sonunda her yüklemin öznesi benim. Bir başkası değil. Sen değilsin. O kadın değil. Benim. Sadece benim... Ne olduğum önemli değil; kimin nefret ettiği, kimin sevdiği adam olduğum, kimin oğlu olduğum, kimin oğlu olamadığım önemli değil. Ben benim. Sadece benim."
KKS
"Haklısın, her oyunda bir kötü karakter yoktur," dedi Songur. "Bazı oyunlarda iki kötü karakter vardır."
Bir oyun iki kötü karakter.
KKS
Hayatı gelişinize güzel yaşamaktan daha kötü olan tek şey attığın adımı bile düşünerek yaşamak sanırım.
KKS
"Babam bana her zaman dostlarımı ve düşmanlarımı saymam gerektiğini söyler," dedi Songur. "Teker teker sayarım ben de ve her seferinde sayıları aynı çıkar."
KKS
Geçmiş yine vardı, sapasağlamdı, ayaktaydı ve hatırlamanın getirdiği acının yanında, bir güven hissi de vardı.