Zihnin ışığı bu, soğuk ve gezegenimsi.
Zihnin ağaçları kara. Işığı mavi.
Çimenler acılarını ayaklarıma bırakıyorlar,Tanrıymışım gibi,
Ayak bileklerimi iğneliyor, tevazularını fısıldıyorlar.
Dumansı, uçucu sisler mesken tutmuş
Evimden bir sıra mezartaşıyla ayrılmış bu yeri.
Gidecek yer neresi kaldı, göremiyorum işte.