Sylvia Plath

Bana sana gül bahçesi vaadetmedim ve veronika ölmek istiyor kitaplarını hatırlattı. Sana gul bahçesi vaadetmedim kadar anlaşılmaz, sanrılı bir dili yoktu. Ve de Veronika kitabının o gerçekten yaşanmamış, yapay bir "ben deliyim" karakteri de yoktu. Yalın ve deliliğin içinden geçmiş bir insan ve kitap olmuş. Okurken bazen aynı şeyleri neredeyse yaşayacak kadar da içine aldığı bölümleri vardı.

Sylvia Plath 'in hayat hikayesini bildiğim için daha farklı bir duyguyla başladım kitabı okumaya. Kitapları okumadan yazarlar hakkında bilgi edinmek bir huy oldu bende. Yazarın hayat hikayesini öğrenince daha bir başka oluyo. Kitabı okumadan Sylvia filmini izlerseniz bence daha farklı bir bakış açısı olur. Kitabın ana karakteri Esther Greenwood. Esther'in üniversite hayatını,iş hayatını ,aşk hayatını anlatıyor. Daha sonra dışına çıkamadığı bir fanusun içine giriyor. Yazma yeteneğini,okuma yeteneğini kaybediyor. Yemiyor,içmiyor,uyuyamıyor. Kendini bir yerden atmak istiyor vazgeçiyor,denizde boğulmak istiyor olmuyor,asmaya çalışıyor evin tavanı pek uygun değil. Birkaç olumsuz denemeden sonra annesine uzun bir yürüyüşe çıkacağım diye not yazıp, bir şişe ilaç alıp evin bodrumuna giriyor. Annesi notu görünce telaşlanıp polise haber veriyor. Sonra bodrumda inlerken bulup kurtarıyorlar. Daha sonra bir kliniğe yatırıyorlar. Ölmekten beter bir hale geliyor. İntihar eden insanlar hep dikkatimi çekmiştir. Eline iğne batsa,ufak bir çizik olsa dayanamayan insanların intihar eden insanlara güçsüz demesi bana tuhaf geliyor. Bir insanın canından vazgeçebilecek hale gelmesi ve bunu yapacak cesareti kendinde bulması kolay olmasa gerek. Çok değişik duygularla okuduğum bir kitap. Bir fanusunda içinde olup ,dışarıya da çıkamama hissi gerçekten çok bunaltıcı.